Iðunn : nýr flokkur - 01.01.1934, Qupperneq 96

/
IÐUNN
Hið hempuklædda árásariið.
i.
Eitt höfuðeinkenni vorra tíma er hin dagvaxandi um-
hyggja kennivaldsins fyrir „andlegri velferð" alþýðu-
fólksins.
Reyndar geta hinir ráðvöndu drottins þjónar ekki
nema að takmörkuðu leyti látið hið forkláraða orð
berast inn í hlustir syndaþrjótanna frá predikunarstól-
um kirknanna. Fólkið fer frá þeim og vill ekki hlusta
•á þá — þótt undarlegt kunni að virðast. Og það þýðir
■ekkert fyrir klerkana að vera að ybba sig, þá fer fólkið
bara lengra.
En svo kom útvarpið. Pað var nýtt og merkilegt á-
róðurstæki. Fólkið hlaut þó að vilja hlusta á útvarps-
messur, og árangurinn myndi verða notadrýgri en þótt
stútungs-pokaprestur talaði yfir örfáum sofandi sálum.
En jafnframt því, að kirkjan hafði klófest þetta ágæta
tæki — útvarpið — fara að steðja að henni hrellingar
úr öðrum áttum. Meðal annars fara nokkrir óguðlegir
menn að glettast við kirkjuna og rannsaka starfsaðferðir
hennar og ásigkomulag — rétt eins og hún væri stofn-
un borin uppi af venjulegum breyzkum mönnubi.
Pá finst henni eðlilega sem mælirinn sé troðinn, skek-
inn og fleytifullur. Hún sendir árásarlid sitt, þá full-
hugana, sem síst þarf að eggja til stórræðanna, út af
■örkinni til þess að taka í lurginn á hinum forhertu
syndaþrjótum.
Einhver kann nú kannske að efast um það, að kirkjan
ihafi árásarlid í sinni þjónustu, en þeim hinum sama