Kirkjuritið - 01.01.1938, Blaðsíða 9

Kirk.juritið.
ÁRAMÓTAHUGLEIÐING.
Vér höfum lifað það að sjá árið 1937 liða i djúp ald-
anna. Og hvað sjáum vér nú, er vér lítum um öxl yfir
liðið ár?
Vér drögum ekki upp mynd af heildarsvip umhverfis-
ins, eins og þegar söguritarinn lítur yfir heimsviðhurð-
ina. Nei, hver og einn liorfir á sitt eigið líf og skoðar
viðburðina, sem við þá sjálfa eru tengdir. En hver krisl-
inn maður skoðar hið liðna í alveg sérstöku ljósi og með
alveg sérstaka spurningu í huga, sem er þessi: Hef ég
orðið til góðs og að gagni — stend ég nær minni eilífðar-
ákvörðun eftir þetta liðna ár? I slíkum spegli hirtasl
oss minningar hins liðna. — Sjáum vér þar stóra sigra,
sem vér höfum unnið? Eg spyr ekki um þá sigra, sem
eigingirni og sjálfselska vor vill telja sigra, því aði það
er blekking og engir sigrar, en ósigrar. En ég spyr, hvorl
vér höfum unnið þá sigra, sem megna að umskapa vort
andlega líf, svo að vér höfum aukist að meiri þroska,
vizku og víðsýni. Og ég spyr: Höfum við gegnt leiðsögu
Jesú og beðið hann að vísa oss veginn — höfum vér
fvlgt honum ?
Vér horfum til haka. Vér finnum sárt til þess, að sigr-
arnir eru livorki margir né miklir, eins og vér höfðum
kannske búist við að þeir yrðu. Og vér óttumst, að
heildarútkoman muni ekki verða hagstæð.
Ég sé þó hjá oss ýmsa smásigra. Þeir lýsa til vor, eins
og ljóshlik, frá horfinni tíð. Vér fyrirgáfum af hjarta
einhverja mótgerð. Vér komum fram við einhvern smæl-
ingjann eða einstaklinginn með því kærleikshugarfari,
sem Kristur vill innræta oss. Vér neituðum oss um ein-