Kirkjuritið - 01.01.1938, Síða 13

Kirkjuritið.
Áramótahugleiðing.
7
framkomu vorri; gleymum því ekki í handtaki voru;
gleymum því ekki i viðskiftum vorum og' gleymum þvi
aldrei, því að í hinu smáa er gersemin fólgin, sem gildi
hefir þegar til kastanna kemur og vér verðum kölluð
þangað, sem enginn af oss hefir enn komið. Gleðilegt ár!
Þorsteinn L. Jónsson.
EIN AF BÆNUM HINS HEILAGA MANNS,
FRANS FRÁ ASSISI
„Drottinn, ger mig að verkfæri í liendi þinni, í þágu
friðarins.
Lát mig gróðursetja kærieikann, þar sem hatrið ríkir,
Irú, þar sem efasemdin er fjötur um fót, . .
von, þar sem örvæntingin hefir brotist til valda.
Lát mig kveikja ljós í myrkrinu,
fögnuð i hrygð og sorg,
efla anda fyrirgefningarinnar, þar sem rangsleitnin
heldur velli.
Ó, drottinn minn ög guð minn, gef mér að sækjast meira
eftir
að liugga, en vera huggaður,
að skilja en vera skilinn,
að elska, en vera elskaður.
I>ví með þvi að gefa gefst oss, með því að fvrirgefa er
oss fyrirgefið,
og í dauðanum fæðumsl vér til lífsins eilífa.