Kirkjuritið - 01.01.1938, Qupperneq 17

Kirkjuritið. Danska kirkjan nú á dögum.
11
Mér skilst, að þetta sé hverju orði sannara. Viðburðir
þeir, sem gjörst liafa á síðustu árum í evangelisku kirkj-
unni á Þýzkalandi, hafa sýnt oss það, að evangeliskar
kirkjur allra landa verða að sameinast. Útkjálkaeinangr-
unin má ekki þolast lengur, heldur verðum vér að læra
á ný, hvað í því felst, að kirkjan er almenn — ofar ein-
stökum þjóðum. Þetta verðum vér að læra, ekki aðeins
sem grein i trúfræðinni, heldur í raun og veru, svo að
oss taki jafnsárt til neyðar og baráttu annara evangel-
iskra kirkjufélaga eins og vors eigins, og gjöríim það,
sem í voru valdi stendur, til þess að bera byrðarnar með
þeim. Að þesskonar samstarfi vildi ég láta Dansk-Islansk
Kirkesag vinna, þótt í veikleika verði, og að því á hvert
mót manna frá fleiri en einni þjóðkirkju að stuðla, svo
að útkjálkastefnum og einangrunar verði eytt.
Það sem ég hefi nú að segja á eitthvað ofurlítið að miða
i þá átt.
Þegar ég' nú ætla að revna af fremsta megni að gefa
yður hugmynd um kjör og störf dönsku kirkjunnar nú
á dögum, þá verðið þér að hafa það hugfast, að ég get
ekki lýst dönsku kirkjunni aðeins eins og áhorfandi. Ég
er ekki áhorfandi, lieldur sjálfur í stríðinu, og sjónarmið
mitt hlýtur að fara eftir staðnum, sem ég stend á.
Það sem ég hefi að segja mun ég setja fram í þremur
þáttum. I fyrsta lagi mun ég leitast við að gefa yður hug-
mynd um starfssvið dönsku kirkjunnar: Þ. e. a. s. dönsku
þjóðina og stefnu hennar. Þvi næst mun ég reyna að
lýsa baráttu dönsku kirkjunnar fyrir skilningi hennar á
sjálfri sér, straumbrotum í innra lífi hennar. Loks mun
ég í þriðja lagi freista að draga upp mynd af starfshátt-
um dönsku kirkjunnar eins og þeir eru með kostum sín-
um og göllum, og eins og vér þráum að þeir megi verða
á komandi tímum.
I.
Danska þjóðin er starfsakur dönsku kirkjunnar. Svo
framarlega sem kirkjan vill vera þjóðkirkja, þá verður