Kirkjuritið - 01.12.1942, Blaðsíða 4

Nóv.-Dcs.
Jólaræða flutt i Kapellu Háskólans
annan jóladag 1942.
Texti: Lúk. 2. t—Pi.
Jólin eru komin, þessi blessaða hátíð ljósanna og frið-
arins. Altaf eru þau jai'n ný og nærandi fyrir hugi vora,
altaf er það jafnmikið gleðiefni að minnast þess, að
Guðssonur skyldi fæðast í þennan heim, og veita oss
þá heilögu leiðsögn, sem um allar ókomnar aldir mun
reynast bezta og trvggasta leiðin að dyrum himnaríkis.
A jólahátíðinni fer þýður andvari frá sólarheimum
eilífðarinnar yfir alt mannkynið, og þessi blær orsakar
mörg kraftaverk, hann vekur hjá flestum mönnum
heita þrá eftir friði og hræðralagi, og hjá þeim, sem
eru harðastir og kaldastir, leysir hann klakaböndin frá
hjartanu, svo að þessir menn kannast varla við sig’ á með-
an. A jólahátíðinni minnast menn ósjálfrátt æskustöðv-
anna og foreldra sinna, og þeir verða viðkvæmir af því,
að þeir komast þá með hugina inn í andlegan heim, sem
hefir verið óháður því, livort þeir ólust upp í auðlegð eða
örbirgð. Höfuðþýðing jólanna er sú, að þau Ijúka upp
fyrir oss dyrum að andlegum heimi, sem annars er
sorglega oft læstur, þau minna oss á það, að í mesta
skammdegismyrkrinu er til fyrirheit um birtu, sem al-