Kirkjuritið - 01.12.1942, Blaðsíða 51

Kirkjuritið.
Kristur og þjóðmálin.
353
Þó eru á vorum tímum til menri, sem virðast trúa því,
að einveldi eða lýðræði geti gjört þjóðirnar farsælar, ef
ákveðnum, augljösum göllum verði rutt úr vegi. Það eru
til einstakir menn og flokkar eða samtök manna, sem
heita áhrifum sínum og valdi í þá átt, sem er til tjóns
fyrir þjóðfélagið. Og þessir menn og samtök hafa mikil
áhrif vegna valda, auðæfa eða dugnaðar. Það er í þessu
sambandi talað um böl og ranglæti auðvaldsfyrirkomu-
lagsins.
Þeir eru æðimargir, sem þrá umbætur á göllunum og
bölinu, og vilja vinna að þeim. En menn eru ekki sam-
mála um aðferðina. Sumir vilja breyta öllu í skjótri
svipan. Þeir vilja kollvarpa öllu ríkjandi skipulagi og
setja annað nýtt, með byltingu.
Það er nú vitanlega ekki ætlun mín, að fara út í stjórn-
mál, eins og það er alment skilið, og mun ég því leiða
alveg lijá mér, að athuga skoðanir og röksemdafærslu
hinna ýmsu stefna í þessum málum. En það er eitt at-
riði í þessu sambandi, sem vert er að minnast á, og sem
ég vil gjöra hér að umtalsefni, með fáum orðum.
Ýmsir þeir, sem lilyntir eru byltingu og vilja vinna að
henni, munu segja eittbvað á þessa leið við oss kristna
menn: Þér ættuð að vera hlyntir byltingu, og ykkur ferst
að minsta kosti ekki að vera henni andvígir, því ari
Kristur var sjálfur róttækur byltingamaður, sem vildi
gjörbreyta einstaklingslífi og' þjóðlífi samtíðar sinnar.
Sumir þessara manna segja þetta ef til vill í góðn trú,
sem kallað er, en sumir ekki, eins og gengur. Efnis-
hyggjumeiinirnir meðal byltingamannanna tala þannig
í þeim tilgangi, að sýna fram á, að Kristur hafi ekki
verið gjörólíkur öðrum mönnum, heldur íriegi skipa
honum á bekk með þeim umbótamönnum, sem vilja
bæta úr böli þjóðlífsins og efla almenningsheill, með
gjörbreytingu, og enda með byltingum, eins og' þær eru
venjulega framkvæmdar. Þeir segja sem svo, að kenn-
ing hans hafi miðað að gjörbreytingu, og enda byltingu.