Kirkjuritið - 01.12.1942, Blaðsíða 28

330
400 ára minning Guðbr. Hólab.
Nóv.-Des.
an — sem hann hafði lagt svo mikið verk i að þýða á
íslenzka tungu og gefa út, bókin — „sem blessar og
reisir þjóðir“, lá ávalt hjá sæng hans. Hann benti með
hönd sinni á, Iivað bann óskaði að lesið skyldi fyrir sig.
Oftlega neytti hann heilagrar kvöldmáltíðar sjúkdóms-
dagana og Iiorfði öruggur til hinztu stundarinnar. Hann
átti að einkunnarorðum þessi orð: Gaudeo triumphantis
ecclesiae hæreditatis socialate infinita“: Ég hlakka
lil eilifs samfélags með arfleifð hinnar sigri hrósandi
kirkju.
Það geisaði ógurlegt stormviðri um Hjaltadal og Hóla,
í-þessu stormviðri féll Hóladómkirkja. Menn þorðu ekki
að flytja hiskupi þessa fregn. En hann tók eftir því, að
klukknahringing heyrðist elcki Líkaböng hljómaði
ekki. Hann undraðist þetta — en heyrnarleysi hans var
kent um.
Enn varð nokkur hið. Hann dó 20. júlí 1027. Hann
hafði emhættið á hendi til dánardags. Hafði hann þá
verið biskup í 56 ár — lengur en nokkur maður liefir
setið á biskupsstóli á íslandi. — Legsteininn hafði hann
sjálfur látið gjöra og letraði á hann:
„Expecto resurrectionen carnis et vitam æternam
Guðbrandus Thorlacius Jesu Christi peccator“. „Ég
vænti upprisu holdsins og eilífs lifs. Guðhrandur Þor-
láksson syndari Jesú Krists.“
Hann var horfinn. En áhrifin af lífi hans og starfi
lifðu. Timabil hins nýja siðar var að fullu Iiafið. í áhrif-
unum' af starfi hans má greina bæði skugga og ljós, en
þó miklu meira Ijós. Undir handarjaðri Guðhrands
hiskups öðluðust ungir Islendingar nýjar hugsanir.
Þar lærðu menn fegrun tungunnar og öðluðust trúar-
þrek, nýja trúarútsýn og sáu líf og starf og persónu Jesú
Krists i dýrðlegra Ijósi en áður. Skáldin tóku nýja stefnu
og sungu fegur eftir hans dag. Vel má kenna áhrif
Guðbrands biskups hjá Sigurði á Presthólum og frænda
hans Hallgrimi Péturssyni.