Kirkjuritið - 01.12.1942, Blaðsíða 10

312
J. Th.: Jólaræða.
Nóv.-Des.
kom reynslan. Ég misti mann minn og eldri son, báða
í sjóinn, og yngri sonur minn fór sömu leið 4 árum
seinna. Ég er orðin ein aftur, eins og þegar ég var
heimasæta, en þó með þeim mun, að foreldrar mínir
eru dánir. Og þó mér finnist ég hafi átt þessa ástvini
mína, þá hefir það auðvitað ekki verið, ég hefi aðeins
öðlast þá náð að njóta þeirra um stund. Þrátt fyrir þetta
lít ég með hjálp trúarinnar hjörtum augum til framtíð-
arinnar, ég á eftir að koma til þeirra og dvelja með
þeim, fá svör við hinum mörgu spurningum mínum og
hugsvölun fyrir sál mína, og ég get nú sagt eins og stend-
ur í jólaguðspjallinu: Dýrð sé Guði í upphæðum, en
miklu fremur get ég sagt það, þegar ég sé þá aftur“.
Kaupmaðurinn sagðist aldrei liafa fundið eins sárt til
lítilmensku sinnar, eins og þegar hann stóð frammi fyr-
ir þessari lconu. En hún reisti hann á fætur andlega
séð, og vakti aftur hjá honum það traust og þá trú, sem
liann hafði glatað. — Og það er þetta, sem ég vil segja
að lokum við þig, sem á mig hlustar.
Ef þú hittir fyrir þér þá manneskju, sem af reynzlu
áranna hefir hélugrátt höfuð og þá drætti í andlitinu,
sem eru óafmáanleg merki eftir gleði og sorg, sem hefir
mikils að sakna frá liðnum ævidögum og verður að
þola næðing' mannlífsins undir ævikvöldið — en er þó
þrátt fyrir alt með birtu í sálinni, og getur brosað í gegn-
um tárin, sem altaf er rík í sinni mestu fátækt, sem get-
ur huggað þig, ef þér líður illa, sem getur talað hvatn-
ingaorðum til þín og aukið trú þína á Guð og lífið —
þá vil ég segja, að þú standir frammi fyrir þeirri mann-
eskju, sem liefir öðlast birtu og anda jólanna, sem jafn-
framt þvi, að hún hefir mist og saknað sjálf, getur þó
auðgað aðra og gert lif þeirra auðugra að birtu og bless-
un. Þetta er kjarninn í hoðskap jólanna, þetta er lífið
sjálft. Það er nytsaml og lærdómsríkt að prédika um
þetta fyrir mönnum, en dýrmætast af öllu er það, að
eignast svona hugarfar sjálfur.
Gleðileg jól! í Jesú nafni. Amen. Jón Thorarensen.