Kirkjuritið - 01.08.1955, Blaðsíða 15

PRESTASTEFNAN 1955
301
Þannig verður kirkjan frjáls og vér börn hennar hið
sama.
Skiljum vér þetta?
Hvað er það að vera frjáls?
Það eitt, að breyta fagnandi eftir innsta og dýpsta lög-
máli sálna vorra.
En það lögmál og lögmál Krists er eitt og hið sama.
Sál vor er í upphafi þannig stillt af Guði vorum og föður,
að fagnaðarboðskapur Krists fái snortið alla helgustu
strengi hennar. Svo hefir Guð skapað oss í sinni mynd
sér til handa. Fyrir því segir Kristur: Ef þér standið
stöðugir í orði mínu, þá eruð þér sannarlega lærisveinar
mínir og munuð þekkja sannleikann, og sannleikurinn mun
gjöra yður frjálsa.
Sannleiksleiðin er leiðin til frelsis, fylgdin við fagnaðar-
erindi Krists. Sá, sem er af sannleikanum, hlýðir röddu
hans.
Vinnum jafnframt að einingu kirkjunnar.
Um lönd og álfur berst nú kallið: Sameinist allir kristnir
menn.
Og kirkja þjóðar vorrar hefir gerzt aðili að slíkum
samtökum í Kirknasambandi Norðurlanda, Lúterska heims-
sambandinu og Alkirkjuráðinu.
Einlægan vilja og viðleitni er ekki að efa. En þó sækist
grátlega seint. Þess er varla enn að vænta, að kaþólska
kirkjan gangi til þessa samstarfs, hún getur ekki hugsað
sér sameiningu við hinar kirkjudeildirnar með öðrum hætti
en þeim, að þær hverfi til hennar aftur. Einkunnarorð
þessarar viðleitni má að visu telja: Vér viljum standa
saman; Og síðan: Vér viljum vaxa saman. Fjölmennum
kirkjuþingum hefir einnig tekizt að koma á, þar sem
hefir verið mikill múgur af alls kyns fólki og kynkvísl-
um og lýðum og tungum. Trúfræðijátningar hafa verið
samdar af miklum lærdómi og nákvæmni, og má vænta
þess, að merk guðfræðirit verði ávöxtur síðasta kirkju-
þingsins í Evanston. En jafnvel á því þingi, sem átti að