Kirkjuritið - 01.06.1967, Síða 18

KIRKJURITIÐ
256
Og ]>ví miður er ekki annað sýnt en að sá skorlur breiðist ub
ef búskaparlag og sambýlishættir á jörðu bér breytast ekki
gagngert. Enginn sér sem stendur lirræði til þess að jörðiu
fái nært þann mannfjölda, sem hana mun byggja innan farra
áratuga, nema stórkostlegt átak verði gert með sameinuðuW
kröftum þeirra, sem mest mega sín. Yerði það ekki gert, dreg'
ur að því, að skortur knýi dyra líka í löndum livítra manna
og liungur verði hlutskipti niðja vorra. Mannkyn lifir ekkn
eins og nú er komið málum, nema með samhjálp. Þetta el
kirkjunni Ijóst í öllum löndum, enda kom bún auga á þa^
og reyndi að benda á það löngu áður en nokkur rödd lieyrð'
ist um það úr neinni annarri átt. Hún befur sakir kristni*
boðsstarfsemi sinnar um langan aldur baft kynni af vanþr°'
uðum þjóðum og reynt að styðja þær til þroska í andlegu og
líkamlegu tilliti. Hún leggur sig nú bvarvetna fram til þesS
að örva þann skilning, sem er að vakna á því, að bjargálna
og auðugar þjóðir eru ekki einar í veröldinni. Þær standa
meira að segja næsta tæpt með sinn bag, livað sem sanivizk'
unni líður, meðan Lazarus liggur bjargþrota við dyrnar.
í baráttunni gegn hungri getur enginn setið hjá. lslenzka
þjóðin liefur sýnt það, að hún vill leggja sitt af mörkuni. Fn
bér nægja ekki snarpar skyndiatrennur. Hér þarf vakandi ar'
vekni og markvísa. 1 því efni vill kirkjan beita sínum áhrif'
um og leggja ölliim góðum vilja og viðleitni lieilsliugar 1$'
En ég tel að íslenzka kirkjan þyrfti jafnframt að velja seI
ákveðinn vettvang og verkefni, þar sem bún gæti, með saiii"
vinnu við alþjóðasamtök lútberskra manna, látið nokkuð un>
sig muna á tilteknum stað til þess að styðja veika bræður. Ojí
væri þá ekki eðlilegt, að þetta væri einkum liaft í huga ‘l
föstunni? Langafastan var sá tími, ]>egar til þess var ætla*1,
að kristnir menn temdu sig við nokkra sjálfsafneitun. Sá þát*'
ur kristins uppeldis og sjálfsögunar er orðinn slitinn næsta °r
flestum týndur. Að neita sér um eina máltíð á viku, e1111
vindlingapakka á niánuði, eina veizlu á útmánuðum, elIlJ
flöskti áfengis í tilefni þorrablóls, væri ekki mikill frádráttn1
á innleggi lífsbamingjunnar, líklega fremur talsverður grei^*
við sjálfan sig. En vel mætti slíkt föstuhald á Islandi, c
algengt vrði, valda stórum umbótum á liögum einbverra bag'
staddra.