Kirkjuritið - 01.06.1967, Qupperneq 51

KIRKJURITIÐ
289
Ekkert af þessu. Músík þessi kemur út um opna og upplýsta
S!ugga sóknarkirkjunnar.
Og sé gengið nær, sem margir gera með undrunarsvip, sjást
hópar af ungu fólki streyma til kirkjunnar og inn um dyr
hennar.
Suniir eru með bítlahár, aðrir í cow-boy buxum, breiðum
!u'lturn og þröngum leðurjökkum.
Einkennilegt. Þetta fólk lieldur sig oftast annars staðar.
Hvað getur fengið það til að eyða svona dýrmætu laugar-
óagskvöldi í Guðshúsi?
Það er bezt að atliuga ])etta betur og koma inn.
í forsalnum er troðfullt, og inni í kirkiunni er lieldur ekkert
s«;ti laust.
ð ið yztu dyr er öllum afhent liefti með nótum og textum.
^að kemur strax í Ijós að þetta eru trúarljóð, en lögin útsett
^yrir 6 manna hljómsveit. Og bún er nú þegar komin á sinn
stað til vinstri við þrepin upp að altarinu. Og nú skeður bið
°trúlegasta: Allt þetta unga fólk syngur fullum liálsi þessa
fyörlegu söngva.
Við altarið, en í þessari nýtízkulegu kirkju er það aðeins
stor steinn eða steinbálkur, stendur prestur í bvítum kyrtli.
Hann syngur líka með og er auðsjáanlega mjög glaður yfir
!,rifningu fjöldans.
A- löngum bekkjaröðum silja piltar og stúlkur og slá takt
t'ieð fótunum, eins og á reglulegum jass-koncert. En enginn
Vaelir sanit:
»\ea — Yea — Yea“ — allir syngja:
0, Herra við lirópum til þín
þú hjálpar í neyð og í þraut.
Ég fyllist af óró,
ef fjær er ég þér
og finn ekki rödd þína í mér.
!'r þetta alll saman sýn, eða óskadraumur? Engan veginn.
Æskulýðsfélag sr. Jóbanns Kollers er hér með sína æskulýðs-
'’tessu, og reynir að flytja ungt fólk til Guðs eða á hans vegu,
,lloð þeim tækjum, sem bæfa hugsunarhætti þess nú á dögum.
Eramsæknir katólskir prestar hafa sumir eignast þá sann-
19