Kirkjuritið - 01.06.1967, Qupperneq 68

KIRKJURITIÐ
306
ytri og innri, sem varða þjóðkirkjuna í heild sinni og einstaku
söfnuði liennar.“ „Kirkjuþing skal hafa:
1. Ráðgjafaratkvæði og tillögurétt um öll kirkjuleg löggj11^'
armál, þ. e. þau mál, sem liggja undir verksvið löggjafarvalds-
ins.
2. Samþykktaratkvæði um öll innri mál er liafa þýðingu*
svo og þau mál, sem hið almenna löggjafarvald fær kirkju-
þinginu til meðferðar.
3. Ráðstöfunarvald yfir fé því, sem lagt kann að verða til
kirkjulegra þarfa eftir þeim nánari ákvörðunum, sem fjárveit-
ingarvaldið kann að setja.“
Þetta er aðalmál nefndarinnar, langmikilvægasta frumvarp'
ið, er Iiún hefur liaft til meðferðar. Og þótt ekki liefði verið
fyrir annað mál en þetta, ætti nefndin þakkir skyldar af ölj"
um kirkjulega sinnuðum mönnum í landi voru. Því ég áld
frumvarp þetta mjög mikilsvert fyrir kirkjuna.
Með því fengi kirkjan sjálfstæði og sjálfstjórn í síniiu'
eigin málum, sem óhætt má telja fyrsta skilyrði fyrir því? aL
hún geti náð ákvörðun sinni.
Með því fengi kirkja vor liið sama, sem konungur ved11
þjóðfélaginu með stjórnarskránni 1874.
Það ár, sem lög um kirkjuþing — á þeim grundvelli, sein
frumvarpið fer fram á, yrði samþykkt á Alþingi voru, va’H
sannnefnt „1874“ fyrir íslenzku kirkjuna.
Allir vita hve mjög á annan veg mörgu mundi háttað 1
þjóðfélagi voru, en nú á sér stað, ef vér enga stjórnarskrá hel
um fengið 1874. Hví skyldi sjálfsforræði í sérmálum )>á
einnig liafa mikilvæg áhrif á hag kirkju vorrar í framtíðinn1 •
Hver getur efast um að svo mundi reynast?
Þess vegna ættu allir áhugamenn kirkjunnar að taka höná
um saman og krefjast þess, að kirkja vor fái þegar á næsia
þingi þessa réttarbót. Enginn ágreiningur ætti að eiga sér sta
í þessu máli meðal þeirra, sein nokkru vilja breyta í kirkj11
málum.“
Þetta uppliaf greinar þessa einlæga og óbugandi áhuga
manns segir nægilega til um hvers vegna hann og aðrir fel
vígismenn í baráttunni um kirkjuþing vildu koma því 11 •
til frekari áherzlu er rétt að taka upp tvær fyrstu höfuðr