Kirkjuritið - 01.11.1968, Blaðsíða 22

KIIEKJ UltlTIÐ
436:
Um þetta eru stjórnmálin augljóst dæmi. Nú orðið er dag-
lega talað um stjórnmálamennina sem sérstaka stétt, líkt og
vígða íneistara. Og eitt af höfuðboðorðum þeirra, virðist það
að lialda okkur almennum kjósendum í sem mestri óvissu uni
hugsanir þeirra og fyrirætlanir. Við getum lesið blöðin dag
eftir dag og ár eftir ár án þess að verða verulega fróð um þa
liluti. Við fáum mest um það að vita livað bver flokkur segu"
um liina flokkana. Er það oftast ærið líkt árum saman. Fræði-
legar greinar um þjóðmálin, og útlistanir þess um bvað se
á prjónunum, eru ákaflega fátíðar. Hóflegar rökræður um niál-
in næstum enn sjaldgæfari.
Niðurlagning leiðarþinganna og almennu framboðsfundanna?
sem áður tíðkuðust, er nægileg sönnun þess að bvorki er talið
mögulegt né liollt að óbreyttir kjósendur séu gagnkunnugir
þessum málum, eða leggi þar nokkuð af mörkum.
Þetta er meira og meira viðurkennt. Og menn eru franir að
undrast það og rísa gegn því. Einkum ungt fólk um land alb-
Og í mínum liuga er það sein skíma nýs dags.
Ég vil heils hugar að sama gerist á trúmálasviðinu.
Þar er málunum á vissan liátt öfugt farið. Við prestarnn
erum ekki nú á dögum neinir stór spekingar í augum annarra.
Flestunt finnst þeir standa okkur á sporði í þekkingunnt a
andlegum málum, ef ekki framar. Og þótt við séum allir af
vilja gerðir fáum við ekki nema tiltölulega fáa til að hlýð‘l
á mál okkar. Og enn færri leita færis á að eiga við okkur við-
ræðnr, þótt þeim standi það til boða.
En eins óg í stjómmálunum liafa menn bæði takmarkaða
möguleika og nenna misjafnlega að mynda sér sjálfstæða1
skoðanir um trú og kirkjumál.
Biblíu geta að vísu allir eignast sem vilja, og fáar bæk111
seljast meira. En liún kemur þeim skiljanlega ekki að notu111?
sem líta aldrei í liana. Og svo er um lang flesta, því mið111-
Ritningin er líka þannig vaxin að engir geta skilið bana
nema að nokkm leyti án skýringarita og útlistana. Það á sin11
þátt í því að margt í lienrii er oft og einatt herfilega misskilið-
Nú kem ég að tilefni þessa formála. Mér finnst við lslen
iiigar standa enn verr að vígi en þyrfti að vera, í þeiin efiuu"
að geta niyndað okkur rökstuddar skoðanir jafnvel um þaU
málin, sem við komumst sízt lijá að taka afstöðu til — elllS