Æringi - 01.01.1908, Blaðsíða 7

5
aeni hrópar: »Lifi Hannes«
og húrra fyiir mór.
[Jón hrópar »húrra.« Enginn tehur undir, þvi að enginn er á
götunnij. 1 Tjaldið fellur.
I ék íslendingabragur. Vakið, vakið, þór v/ðs/nu kappar; verjið ríkið og hvikið ei neitt. Eru krossar og algyltir hnappar, æti’ og nafnbót að stríðslaunum veitt. Landvörnin alríkið ætlar að kljúfa, illa launar hún bróðurlegt þel, hún ríkis ást vill alla’ í hel, ætlar matgjafa-brúna að rjúfa. (Jpp kaupa-héðna her! Nú hamalt fylkjum vór! Af frelsi er hór fjandans nóg og fögur »Dannebrog!« En þeim fólum, sem fánanum veifa fyrir Island með bláhvftum lit, ættum vér ekki landsvist að leyfa; lansamannsins þeir reyni nú bit. Móðurlands eftir flöggum eg »fóna,« fána Krítar eg dreg ei á stöng. Mín æfi er stutt, en lygin long; latidið fær varla oft slíka Jóna. Eg kenni þér, mín þjóð, að þekkja ei heims um slóð neitt dásamlegra dáðríkt þing en danskan íslending.