Æringi - 01.01.1908, Blaðsíða 46

44
kviknaði logi augum á
eldur í kappans máli:
»Væri hór kominn klerka fatis,
sem Krukkspá fyrir sagði,
mundi sterkum stoðum lands
steypt á augna bragði.
Annað skynjar skáldsins önd :
skal j)að margur kenna,
að víst munu himins voldug bönd
vábrest senda þenna.
Ætla ég þetta Oðins svar
eða véfrótt góða.
Oss mun vakin vígspájþar,
verður efni ljóða«.
Súgur fór um salar þak,
sveit á fætur þusti.
Til dyra heyrði dynki’ og brak
í döprum nætur gusti.
Á dyr er lamið hnefahögg,
hurðin fór í mola.
Þessi atvik rerið snögg
einn tná Hannes-jjola.
Allra hinna glúpnar geð,
gráti mátt’ ei verjast.
Þrífur liann hjör og hjálminn með,
hyggur nú að berjast.
Finnnr þá á gólfið gekk
glotti’ um tönn og mœlti :
»Geig þór ei óg gervan fókk,
garpurinn hugarstælti.