Sumargjöf - 01.01.1908, Blaðsíða 50
46
Sumargjöf.
þó ausið væri með útlendum háf.
og Eyvindi lokuðust sundin.
Og konan hans gekk í görmum þeim,
sem guðsmyndin þegi krefur.
Og henni fór líkt sem æður og önd,
er eggjunum dúninn sinn gefur;
en örtaka verður að endingu sjálf,
er óveði'in gnýja á haustin,
og lævi blandið er loft og sjór,
unz liggur hún dauð við naustin.
En ómegðin jókst, og áhyggjan með,
og unnið var nótt með degi;
því bóndinn lieima við barðist um
og hát sínum liélt að legi.
En fram af sér gekk, og bilað brjóst
hann bar sína efri daga,
með innfallna bringu, en útgengið bak.
Svo endaði hans »gamla saga«.
Hann féll í valinn er sumarsól
fór sunnan, í Greipar norður,
og Grænlands jökull varð gull að sjá,
en gylfi kom hingað með orður,
og kvenhjörtun urðu sem kramasta vax,
en karlmennin — þau urðu að sméri,
og þúsundum sálna varð þjóðlyndis vant.
— En því kom hann ekki að Skeri?
Og ekkjan situr við aumleg kjör,
með ómaga á fingri liverjum,
og grátandi augu, gljúpan hug,