Sumargjöf - 01.01.1908, Qupperneq 24

20
Sumargjöf.
vínhneygður; hann hafði verið einn vetur í latínu-
skólanum en orðið að hætta námi sökum augnveiki
að sagt var. Ég held hann hafi meir sveigt huga
sínum að munaði og víni en bóknámi því hann hefir
aldrei verið gefinn fyrir það. Á Góunni komu þeir
feðgar í bónorðsför, ég fékk að hirða hestana meðan
hónorðið var flutt þétl og kænlega; hjónin urðu glöð
við og nú var kallað á Guðnýu til þess að festar
gætu farið fram, en þá brást auðsveipnin; hún neitaði
einarðlega. Þann dag vanst ekkert á, það varð að
bíða betra dagráðs; eftir það sóllu lijónin þrásæki-
lega sitt mál og unnu þó lítið. Nú þurftum við Guð-
ný að tala saman og þá vaknaði grunurinn og skömmu
síðar sagði hún foreldrunum frá trúlofun okkar bæði
urðu fokreið, skipuðu henni að hætta við mig, og
lofast Jóni, þar væri mannamunur, annarsvegar um-
komulaus vinnupiltur, hins vegar velættaður og efni-
legur maður sem traustar stoðir styddu. Guðný hélt
fast við sitt mál en hún fór að verða döpur og föl;
nú kom til minna kasta. Samtal okkar Halldórs
endaði ekki vingjarnlega; ég reyndi að stilla vel orð-
um mínum en hann jós yfir mig harðyrðum og lít-
ilsvirðing; brá vistráðonum — þvi ég var ráðinn til
næsta árs —, skipaði mér að slíta trúlofuninni, að ég
legði þar við drengskap minn, en því gat ég ekki
lofað. Hvorki fyr né síðar hefi ég kunnað að biðja
auðmjúklega og lengi en þá gerði ég það. Ég bað
fyrir hfsgæfu okkar beggja og mér fórust svo orð, að
ég get aldrei ásakað mig fyrir vanstilli né klaufaskap.
En karlinn varð því æfari, sem ég bað betur.
»Að hún Guðný mín híði og við sjáum hvaða
maður úr þér verður. Nei, og hundraðfalt nei. Ur
þér verður aldrei annað en vinnumanns grey. Þú ert