Sjómannadagsblaðið - 04.06.1961, Síða 45

Árið 1864 var ekkert timbur-íbúðarhús til á Akranesi. Þessi mynd ásamt öðrum, sem hér fylgja, er tekin 1960 af Árna Böðvarssyni,
sparisjóðsstjóra, Akranesi.
meira á Akranesi en annars staðar.
Það má segja, að framfarir á Akra-
nesi hefjist einmitt fyrir alvöru, eft-
ir að Akranes var löggiltur verzl-
unarstaður, og á sú ákvörðun vafa-
laust sinn veigamikla þátt þar í, og
yfirleitt hafa Akumesingar líka ver-
ið blessunarlega lausir við „leti-
maga”.
Það er mætra manna álit, að eng-
in þjóð geti talist frjáls og fullvalda,
nema hún sé sjálfráð um sín eigin
viðskipti og athafnir.
Þannig er þá einnig um hina sér-
stöku kaupstaði og byggðarlög innan
þjóðfélagsins.
I því sambandi er hægt að segja
um Akranes, að stórstígastar hafa
framfarir og athafnir orðið þar síð-
ustu 19 árin, eða síðan Akranes fékk
kaupstaðarréttindi 1942.
Ibúarnir eru um fjórtán sinnum
fleiri nú en fyrir 90 árum.
Nú er loks sá draumur þeirra að
rætast, að höfnin er að verða við-
unandi, sem er og hefur einatt ver-
ið mál málanna.
Nú vænta menn þess að bátarnir
þurfi ekki að flytja til annara staða
þótt vindur blási og sjór ýfist. Og
nú koma útflutningsskipin, sem sigla
á milli heimsálfa með varninginn að
bryggju á Akranesi, og taka útflutn-
ings-framleiðsluna einnig við
bryggju.
Síðastliðið ár, 1960, nam úflutn-
ingsframleiðslan frá Akranesi um
100 millj. króna og er þá síld, veidd
fyrir norðurlandi, ekki meðtalin.
Frá Akranesi eru nú gerðir út 26
stórir bátar samtals um 1500 smá-
lestir, ennfremur 3 stórir togarar og
50—60 opnir bátar.
Af fiskvinnslustöðvum eru hér 3
fiskiðjuver og síldarverksmiðja.
Einnig sementsverksmiðja.
M. a. stofnana til menningarþarfa
má nefna:
Bæjarrafveita, vatnsveita, skólp-
veita.
• Barnaskóla í nýlegum húsakynn-
um,
Gagnfræðaskóli, væntanl. bygging
næsta ári.
Iðnskóli, Tónlistarskóli.
Gistihús, með veitinga- og dans-
sölum.
Kvikmyndahús, sem ér einnig
hljómlistahús og leikhús.
Iþróttahús og Sjúkrahús.
Að loknu þessu stutta yfirliti úr
langri þróunarsögu okkar kæra bæj-
arfélags vildi ég þó minna sérstak-
lega á, að því aðeins er hægt að
halda þessu öllu uppi, að enn fáist
Akurnesingar til þess að fara til
fiskiveiða, hvort heldur er á „kútt-
er Haraldi”, eða öðrum fögrum far-
kosti. Jón Sigmúndsson.
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 29 '