Sjómannadagsblaðið

Árgangur

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Síða 77

Sjómannadagsblaðið - 01.06.1997, Síða 77
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 77 — jfe, / Húkkertan Rödefjord, systurskip Svansins. Bolur skipanna var úr eik og botn- inn klœddur koparþynnum upp að sjólínu til þess að verjast sjávargróðri. Skip- ið var „tvístejhungur”, með framstefnið bogið aftur efst á líkan hátt og verið mun hafa á knörrum. Afturstefnið var hins vegar beint og breiðu stýrinufest á það með mörgum lykkjum. Stýrissveifin var allt aðfimm metra löng, náðifram á bilið milli afturmasturs og káetu. (Samkv. heimildum sem Pétur Sigurðsson aflaði) Þannig er ekki ljóst hvað varð um Svaninn við eignasölu konungsversl- unarinnar. Árið 1793 er íslandskaup- maðurinn eða verslunarstjórinn Ole Christensen Olsen nefndur útgerðar- maður skipsins, en Olsen þessi var eigandi Flateyjarverslunar árið 1809. Árin 1812-1825 var Svanurinn eign Holgeirs P. Clausen, en komst í eigu Jakobs Holm, eins og aðrar verslunar- eignir Clausens með brúðkaupi ekkju hans og Holm. Holm, og síðar erfingj- ar hans, áttu Svaninn allt til 1871 er Hans. A. Clausen keypti skipið, en hann hafði þá leigt það til vöruflutn- inga fyrir verslun sína frá því um 1840. Þegar Clausenverslanir voru seldar árið 1890 keypti fyrirtækið Sal- omon Davidsen gömlu húkkertuna Svaninn og var skipið í eigu þess fyr- irtækis er það bar beinin á ströndinni við Ólafsvrk 1893.“ Brennivínsflaska í verðlaun fyrir að koma fyrstur auga á skipið „Þótt þessi frásögn kasti nýju ljósi á margt í sögu skipsins er það þó ljóst að Svanurinn gekk lengst af til Ólafs- víkur á 19. öld. Svanurinn var iðulega eina skipið sem flutti farþega milli Vesturlands og Kaupmannahafnar. Þótti skipið betur búið en flest Is- landsför um sína daga. Oscar Clausen kemst svo að orði um Svaninn: „ Urþví að páskar voru komnir eða nærrifór að draga sumarmálum fóru Jöklarar að vonast eftir „Svaninum en hann lagði alltaf af stað sama dag frá Höfn. Það var 1. apríl, en hvort ferðin tók skemmri eða lengri tíma var allt háð því hversu byrjaði, því að ekki var öðru en seglum að tjalda. — Það var eðlilegt að miklar vonir væru bundnar við komu þessa eina skips á árinu, því að það var eini boðberinn frá hinum stóra heimi. — Koma skips- ins var mikilvægt atriði ílífifólksins... Á vorin fóru menn fyrir sunnan Jökul að hafa gœtur á því hvort ekki sæist til „ Svansins “ og ef einhver kom auga á hann, var óðara hraðað sér til Ólafs- víkur með þá gleðifregn ogfékk sá er með fregnina kom alltaf flösku af brennivíni að launum. “ Ekki er vitað hvaða dag Svanurinn kom á leguna í Ólafsvík vorið 1853. Hugsanlega hefur Niessen skipstjóri fengið góðan byr og siglt þessari 63 commerce-lesta (126 rúmlesta) húkk- ertu yfir viðsjált Atlantshaf uns ís- landsfjöll risu úr hafi og stefnan var tekin vestur með landinu, fyrir Snæ- fellsnes og inn á leguna í Ólafsvík. Hafi svo verið var akkerum varpað í Ólafsvík tveimur til þremur vikum eftir að festar voru leystar í konungs- ins Kaupmannahöfn. Það er þó alveg eins líklegt að Niessen hafi hreppt norðanveður er vörnuðu Svaninum siglingar fyrir nesið og hann hafi af þeim sökum orðið að leita vars nokkra daga, jafnvel viku, út af Svörtuloftum eða Bervík. Hann hefur þá sætt lagi og skotið á land bréfum til verslunarstjóra Clausen. Viljugur sendimaður hefur flutt þau áfram til Ólafsvíkur þar sem honum var vel fagnað í krambúðinni og leystur út með brennivíni og ef til vill einhverju smáræði öðru.“ Fróðleg farmskrá „Húkkertur á borð við Svaninn voru burðarmiklar og rúmgóðar, en seglabúnaður gerði það að verkum að erfitt var að sigla beitivind. Ekki var unnt að stagvenda þeim heldur varð ávallt að kúvenda. Seglabúnaður Svansins tók þó miklum framförum þá rúmu öld sem skipið sigldi til Is- lands, enda urðu miklar framfarir í siglingatækni á þeim tíma. En hvort Niessen gekk betur eða ver að sigla Svaninum fyrir Snæfells- nes vorið 1853 er fullvíst af ná- kvæmri skrá Páls sýslumanns Mel- steð að eftirtöldum vörum var skip- að á land þegar lestarhlerarnir höfðu verið opnaðir og „bringingarbátun- um“ hrundið á flot í Ólafsvík: Rúgur, 225 tunnur bygg, 10 tunnur bankabygg, 140 tunnur rúgmjöl, 90 tunnur hveiti, 2 tunnur bygggrjón, 1 tunna
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Sjómannadagsblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannadagsblaðið
https://timarit.is/publication/557

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.