Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 303
295
voru fátækir, en hann fæddi opt 2—3 heiniili á vetri.
En sem dæmi, hvað hann gat verið kátur set eg hór
til tvær smásögur.
Maður hét Þorieifur, ekki veit eg hvers son hann
var, bjó i Steinsholti þar nálægt, en asi var hann kall-
aður. Hann hatði þá iðju á veturna að berja fiskinn,
sem brúkaður var á Leirá, bæði handa gestum og
vinnumöunum, því af útvigt hafði enginn að segja.
Átti téður Þorleifur þetta að starfa á mánu- og þriðju-
dögum, en á laugardaginn átti hann að úttaka endur-
gjaldið, en það voru leifar gestanna og svo tros eptir
vinnumennina; það var opt notadrjúgt, því illa var
opt unnið að, og sjálfsagt úr megringunum ekki rif-
inn nema knakkinn, en hinu fleygt; eins gekk með
allan fisk, að þunnildi og dálkur ineð sporði og ugg-
um með fiski undir var aldrei nýtt; sjálísagt var um
roðin. Þetta var vertíðarþorskur og opt illa verkaður,
eptir því sem viðraði og misjafuir þeir, sem hirða áttu.
Var fiskurinn látion á borðið, en leifunum var kastað
i tunnu undir borðinu. Hálfur fjórðungur smjörs var
setlaður til viðbitis án nokkurs staðfasts tíma, og var
látið i, þegar búið var; kom þó ekki væri nema einn
viðlátinn um matmálstíma, og tók hann þá, sem nærri
má geta, ekki það lakasta, og svo hinna hver að öðr-
um, en ekki er sagt, að sá seinasti hafi haldið þá góðum
hluta sínum í matarnautn, þvi misjafnir voru mennirnir,
og sumir mathákar, enda urðu ei margir góðir búmenn
af þeim. Borðhúsið var kallað klefi, og stóð hann ná-
lægt búrdyrunum. Nú er aptur að segja af Þorleifi;
hanu sótti ætíð skerf sinn á laugardögunum, og fyllti
stundum 2 poka. Hann fékk og opt tálkn hjá vinnu-
konunum. Þar að auki gaf amtmaðurinn honum 5
merkur smjörs á hverjum laugardegi, og að auki gaf
frúin honum opt góðan skerf af mör, floti, gráða og
.svo smjörbita, opt kjötstykki með eða sneið af osti,