Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 331
323
inu hjá þeim, og leiddist mjög, því að nóni var kom*
ið, en það var matinálstíminn. Bráðum komu þau út,
og lét hann hana á bak, og eg ætla mig á eptir, gaf
mór brauðköku, og með það riðura við. Húsf'rúin lá
mikið veik og í'ór ekki á fætur, því hún var ekki bú-
in að ala barnið. Eptir þetta sagðist hún hafa vistað
I’órð bróður hjá honum eptirleiðis, og það þótti mörgum
undarlegt, fyrst um £>órð, að hún skyldi láta hann i
burtu frá sér, því það var hennar augasteinn, en al-
mennt var spáð, að vistin mundi verða ekki sem bezt,
færðu til sins máls, að bæði liti svo út, sem hann
mundi verða fátækur, og launalaus var hann, en tók
vel á móti gestum, einkum keldri mönnum og varð
því útdragssamt. En hvað mér viðvíkur, þá undraði
marga, að hún skyldi svo leita frama mins; gátu sumir
til, að haun mundi hafa boðið henni það, því víst hef
eg komið i tal; í stuttu máli, hann lofaði að segja
mór til að skrifa um veturinn, og efndi hann það. Var
©g þar frá veturnóttum fram að jólum, og var hann
mér mikið góður, en eptir þau kom eg ekki aptur, en
hann gaf mór pappir og blek og skrifaði fyrir ofan á
hverju blaði, eu sagði eg skyldi sýna sór á hverjum
laugardegi. Eg fylgdi þessu boði fram að páskum, en
þá hafði eg ekki lengur tíma. En ekki hafði eg eins
mikla lönguu til þessa, oins og að lesa í bókum, með
þvi lika, að mér gekk það þyngra. JÞó fókk eg ekki
miklar átölur hjá kennaranum. Hann sagði, þegar illa
hafði tekizt: „Núna fór illa hjá þér, þú átt að vanda
þig betur.“ Og lá þá við, að eg gróti. Þá blíðkaðist
hann og sagði, eg skyldi bera mig að gera það betur
næst. Um páskana hætti eg við skriptirnar, því þá
brúkaði móðir mín mig til snúninga. Eór hún þá að
verða blíðari við mig, því hún sagði eg væri vel fljót-
'ir á fæti og mikið viljugur. Af þessu gladdist eg og
fór, hvor sem skipaði, og gerði það hver sem var á
21*