Eimreiðin - 01.01.1932, Blaðsíða 30
18
HANNES HAFSTEIN
eimreiðin
Þetta var skilið svo, sem það stafaði af feimni, enda var
hann alt annað en þegjandalegur innan um félaga sína. Fyrsta
veturinn, sem hann var í Kaupmannahöfn, var hann boðinn
á danzleik á mjög ríkt og ríkmannlegt heimili. Húsráðendur
munu hafa hugsað gott til að bjóða balldömunum jafn-glæsi-
legan kavallér. Með því var opnuð leið inn í samkvæmislíf ■
Kaupmannahafnar og til ýmiskonar kynna af dönsku þjóðlíf1-
Hann ætlaði í fyrstu að þiggja boðið. En þegar nær fór að
draga samkvæmisdeginum, sá hann sig um hönd. Hann kveið
þá svo fyrir þessu, að hann gat ekki fengið það af sér að
leggja það á sig. Húsfreyjan varð svo reið, að hún streng^1
þess heit að bjóða aldrei neinum íslendingi framar heim til sm-
Þau þrjú ár, sem við vorum saman á Garði, minnist ég þesS
ekki, að Hannes Hafstein væri neitt verulega kunnugur neifl'
um dönskum manni öðrum en Georg Brandes. Þeir kyntusf
með þeim hætti, að Hafstein fór heim til Brandes
að biðja um leyfi til þess að þýða einhvern kafla eftir hann
til prentunar í Heimdalli, og jafnframt til þess að biðja hann
að velja kaflann. Brandes tók honum mjög vingjarnlega og
valdi tafarlaust kaflann um Musset og George Sand, sem sv°
var prentaður í þessu tímariti. Brandes hafði hinar meS^
mætur á Hafstein og virtist hugfanginn af honum — þanð^
til nokkuru eftir að hann var orðinn ráðherra, og sjálfstaeðJ5
kröfur ísiendinga tóku að vaxa. Hann hafði áður, 1901 e^a
1902; skrifað um Hafstein í þá átt, að hann væri maður, sem
Danir gætu æfinlega treyst í viðureign þjóðanna. En þeðar
hann fór að kynnast íslendingnum í Hafstein betur, féll hon
um allur ketill í eld og virtist ekkert vilja lengur hafa sama0
við hann að sæida, eftir því, sem Hafstein sagði mér sjálfur’
Á feimni-kvillanum mun hann hafa unnið bug á Garðs
árum sínum. Að minsta kosti vann hann þá afreksverk, seI°
fulla einurð þurfti til. Þrír íslenzkir Garðbúar urðu fyj*ir ^a
yfirboðara sinna. Þeir voru allir gáfaðir menn, og tveir þeirr^
höfðu lagt hið mesta kapp á nám sitt, fyrst eftir að þel
komu til Kaupmannahafnar. Þeir leystu báðir af hendi un J
búningspróf í námsgreinum sínum með snild. Svo henti P
þá báða, að þeim brást styrkur héðan að heiman, seTtt,^etf{
höfðu treyst. Garðstyrkurinn dugði þeim ekki, enda var