Eimreiðin - 01.01.1932, Blaðsíða 86

74 NORRÆN MENNING eimREIÐIN
Rask hér hafa dæmt slíkar aðfarir um eitt hið göfgasta og
alhæfasta verkfæri mannlegs anda.
Framburður hálærðra Dana í hversdagsræðu þeirra er
harla viðsjárverður orðinn, en þar kemur fram »klassisk«
tunga vor með gildi íslenzkunnar, að fornu og nýju. 03
mannfæðin íslenzka er að vísu ægileg. En ótölu- margir fjár-
sjóðir ómetanlegs gildis standa hér og munu varðveitast ó-
brotlegir. Vitni þess er saga vor, hin heimsfræga. Virðist
harla erfitt að réttlæta það olnbogaskot, sem frændur vorir,
Austmennirnir, hafa hér rétt að oss, en telja má víst að því
verði gaumur gefinn á réttan hátt. Afbökun forníslenzkunnar
er orðin ótrúlega mikil, sérstaklega þar sem samanborin fflál-
fræði er lögð til grundvallar, eða málskipunarfræði. En því
miður er slegið á þann streng, að þar séu ekki vísindi á ferð-
Syntaxis á ekki að teljast vísindagrein!
Eitt atriði virðist mér og rétt að geta um í þessu saw
bandi. ísland hefur nú fengið eigin háskóla, sem hefur þegar
árum saman starfað að hámenning íslendinga. Virðist svo
sem þetta eitt ætti að nægja til þess, að norræn tunga, seni
nú er skrifuð og töluð sem íslenzkt mál, geti gert sér vonir
og kröfur um það, að málskyldar Norðurlandatungur verði
ræktar í fullkomnu jafnrétti meðal vísindamanna vorra °g
annara.
Skapandi máttur íslenzkunnar, sem vísindamáls jafnt sem
hvers dags ræðu, á sannarlega kröfu til viðurkenningar um
það alvæpni, er hún ræður yfir, eitt voldugasta og fegurs^a
tæki mannlegs hugar í viðskiptum andlegs lífs.
Einar Benediktsson.