Eimreiðin - 01.10.1959, Qupperneq 45

EIMREIÐIN
283
Það er eitt, sem minnir mig
á magurt efni ljóða.
Enn þá stendur upp á þig
ámukaffið góða.
Kötturinn var tekinn úr hjónarúminu:
Kötturinn fær ei konu scss, þótt klónum beiti.
Betur fer í sæng og sæti
svanninn Jóns hinn dyggðamæti.
Um Friðrik Guðmundsson kvað Jón þessa stöku:
Oft hefur Friðrik af mér steypt
eymdarkufli þöndum,
brautargangs um bjargið sleipt
borið vinahöndum.
Ur brúðkaupskvæði til sama manns:
Sitt hæfir hvoru, vor kenning er slík,
að karlmannsins orka sé fossinum lík,
en hún sé sent rósin af liimninum skreytt,
það hrausta og fagra skal bindast í eitt.
Kunnustu bragir Jóns, auk aldamótakvæðisins, munu vera
Kofavísur og svo sóknarvísur hans um bændur í Þistilfirði. í
Kofavísunr segir frá fjallgöngunr á hausti: konru gangnamanna
1 kofa sinn, fjárleit á lreiðinni, rekstri lreinr til byggða og við-
tókunum þar. Er það skýr þjóðlífsnrynd, skoðuð í björtu ljósi,
€ins og sést þegar af upphafserindinu:
Þá komnir við erum í kofann um síðir,
kerti jjar brcnna og gleði er nóg,
súðin er fannhvít og fáguð með prýði,
firðar jjar snæða og drekka með ró.
Af sóknarvísununr skal aðeins birt ein, sú unr sjálfan hann
°§ bújörð hans:
Hávarðsstaðir happasetur,
hart Jrótt Ijlási margan vetur,
fáar jarðir fita betur
fé á sumri og engjaval
nóg í fögrum fjalladal.