Eimreiðin - 01.05.1967, Blaðsíða 65

JEPPE AAKJÆR OG GUÐMUNDUR INGl
153
hátíðum, þar sem þekktir stjórnmálaskörungar og listamenn létu
ljós sín skína og æskufólkið dansaði heilar nætur á enginu við fjörð-
inn. Með aðstoð Nönnu konu sinnar gerði hann Jenle að virðulegu
skáldsetri, sem minnti á Aulestad, þegar Björnson bjó þar. Gestrisni
var mikil á Jenle, enda samkomustaður józkra skálda og fleiri
listamanna, þar sem vinur Aakjærs, józka skáldið og ljóðaþýðandinn,
Thöger Larsen, var fremstur í flokki. (Meðal þýðinga hans má nefna
goðakvæði Sæmundar-Eddu, Rubaiyat Ómars Khayyams og ljóð
Sapphós, allt snilldarverk í sínum danska búningi). En einnig
józkir góðbændur voru velkomnir á Jenle.
Þetta litríka menningarlíf beið sorgiegan hnekki, þegar Aakjær
seint á þriðja tug aldarinnar varð veikur og lagðist í rúmið. Hann
lá, svo að árum skipti, löngum sárþjáður, og var það mikil þolraun.
í legunni reit hann minningar sínar, sem eru mikið listaverk, eink-
um lýsingarnar frá æskuárunum. Þetta verk, ásamt litlu safni
djúpsærra ljóða, var síðasti boðskapur hins eldlega skálds til þeirra,
sem eftir lifðu. Hann komst að vísu á fætur. En sjúkleikinn hafði
sett á skáldið svip dauðans. Og dag nokkurn í aprílmánuði 1930,
þegar hann hafði nýlega gengið út í garðinn sinn til að annast
fyrstu blóm vorsins, fannst hann andaður, hafði hnigið til jarðar
við bekkinn og látizt af hjartaslagi. Jeppe Aakjær varð aðeins 63
ára að aldri.
IE
Fám mánuðum eftir að frægasta ljóðabók Jeppe Aakjærs, „Ru-
gens Sange“, kom út, fæddist vestur að Kirkjubóli í Bjarnardal í
Önundarfirði drengur, sem átti eftir að verða þjóðkunnt skáld,
Guðmundur Ingi Kristjánsson, einn mesti aðdáandi hins józka brag-
snillings og honum líklega sambærilegastur íslenzkra skálda að
ýmsu leyti.
Svo vildi til, að áður nefnd grein um Aakjær kom í mínar hend-
ur um það bil sem Guðmundur Ingi varð sextugur (15. jan. s. 1.).
Lestur greinarinnar minnti mig á, hvað sameiginlegt er með óðjöfr-
inum józka og skáldbóndanum á Kirkjubóli í Bjarnardal. Og þegar
ég sendi honum afmæliskveðju, að vísu eftir dúk og disk, gerði ég
fyrirspurnir um áhrif annarra skálda á hann, með það fyrir augum
að gera kveðskap hans ofurlítil skil af þeim tilefnum, sem að fram-
an greinir. Fara hér á eftir kaflar úr svarbréfi hans: