Tímarit lögfræðinga - 01.12.1980, Side 41

spurning hvort leyfa skuli myndatöku vegna þeirra truflunar, sem
slíkt óhjákvæmilega veldur, sjá hér 3. mgr. 16. gr. opl., sem heimilar
að banna slíkt en sambærilegt ákvæði er ekki í eml. 1 Danmörku mun
þetta ekki leyft, sjá 31. gr. dönsku réttarfarslaganna. Samkvæmt
engilsaxneskum rétti er þetta ekki leyft og svo mun víðar.
Hitt dæmið höfum við í úrskurðarformi. Við upphaf aðilayfir-
heyrslu í frægu máli út af ófrjósemisaðgerð var mættur blaðamaður
einn áheyrenda. I þinghaldinu er bókað eitthvað á þessa leið:
Dómarinn bendir á ákvæði 39. gr. eml. og bendir á, að fordæmi
séu fyrir því, að ekki séu gefin upp í Hæstaréttardómum nöfn aðila
í líkum málum og þessu. Hann spyr lögmann stefnanda sérstaklega
að því, hver afstaða hans sé til þessa. Lögmaður stefnanda kveðst
ekki skipta sér af því, hvort þinghald þetta verði lokað eða ekki.
Lögmaður stefnda Ó. kveðst krefjast að þinghald þetta sé háð fyrir
luktum dyrum og krefst úrskurðar um það atriði.
Lögmaður stefnanda kveðst mótmæla þessari kröfu.
Af hálfu stefnda eru þau rök færð fram fyrir kröfu hans að mál
þetta sé viðkvæmt fyrir báða aðila, og sérstaklega, að opinber frá-
sögn á þessu stigi málsins sé ekki tímabær, þar sem löngum sé svo,
að blöðin birti frásagnir af málum, meðan þau eru til meðferðar, en
síðan hafi enginn áhuga á að lesa niðurstöðu málsins. Sérstaklega
bendir lögmaður á, að mál þetta varði starfsheiður hans umbjóðanda.
Lögmaður hins stefnda S. bæjar kveðst láta þetta ágreiningsefni
afskiptalaust.
Lögmaður stefnanda kveðst vera á móti öllu pukri í dómsmálum
og vilji því að blöðin skýri frá því á hvaða stigi sem er.
Málið var tekið til úrskurðar og kvað dómarinn síðan upp svo-
hljóðandi ú r s k u r ð :
>>....
Málavextir eru þeir að stefnandi gekk í nóvember 1961 undir botn-
langaskurð á Sjúkrahúsi S. kaupstaðar. Stefndi Ó. læknir framkvæmdi
aðgerðina. Hann lýsir henni í bréfi dags. 16.5. 1972: „ ... var eftir
töku botnlangans gerð dicisie tubarum bilat, bundið fyrir tuburnar og
saumað yfir uterushernin á varanlegan hátt.“
Læknirinn kveðst hafa framkvæmt þessa síðarnefndu aðgerð sam-
kvæmt eindregnum óskum aðstandenda og með hliðsjón af andlegri
heilsu stúlkunnar.
Hann framkvæmdi aðgerðina án þess að leyfi væri fengið, sbr. 5. gr.
laga nr. 16/1938.
Stefnandi heldur því fram að aðgerð þessi hafi verið gerð án vit-
235