Tímarit lögfræðinga - 01.11.1981, Blaðsíða 5

síðan þær reglur, sem enn gilda að meginstefnu til á öllum Norður-
löndunum.
Þær reglur byggja á því grundvallarsjónarmiði, að hvor maki um
sig skuli vera sem sjálfstæðastur einstaklingur í hjúskapnum, sem hafi
ráðstöfunarrétt yfir eigin hj úskapareignum og beri einungis ábyrgð
á eigin skuldbindingum, en samstaðan, sem myndast í hjúskapnum,
lýsir sér í gagnkvæmri framfærsluskyldu hjónanna og helmingaskipt-
um á hjúskapareignum við slit hjúskapar.
Á árunum milli 1920-1980 voru sett lög um fjármál hjóna á öllum
Norðurlöndunum með þessum grundvallarreglum.1 Fyrir tæpum 30
árum, eða á 20. norræna lögfræðingaþinginu í Oslo, var eitt umræðu-
efnanna: „Er þörf breytinga á gildandi reglum um fjármál hjóna.2
1 umræðunum, sem þar fóru fram, var það almenn skoðun, að lög-
in hefðu reynst nokkuð vel og ekki væri ástæða til stórfelldra breyt-
inga.3
Nú eru liðin u.þ.b. 60 ár frá því að löggjöfin um fjármál hjóna var
sett. Það hafa að vísu verið gerðar vissar breytingar á flestum lag-
anna, en þar hefur ekki verið um neinar grundvallarbreytingar að
ræða. Þróun síðustu áratuga gefur tilefni til að staldra við og íhuga,
hvort lögin hafi staðist tímans tönn.
Það er rétt að taka það fram, að það er ekki allt í einu í dag, að
áhugi vaknar á þessum málum.
Mikill áhugi hefur ríkt á málum fjölskyldunnar og sifjalöggjafar
á undanförnum árum. Sifjalaganefndir Norðurlandanna hafa haft lög-
in um fjármál hjóna í endurskoðun síðustu árin.
Á 29. norræna lögfraeðingaþinginu í Stokk-
hólmi 19.—21. ágúst s.l., var Guðrún Er-
lendsdóttir dósent meðal framsögumanna. Fjall-
aði hún um fjármál hjóna og sambúðarfólks.
Eins og aðrir aðalframsögumenn hafði hún sam-
ið greinargerð um efnið, sem send var þátttak-
endum um mitt sumar. Þessi greinargerð er birt
hér. Þar er sagt frá gildandi reglum og rætt,
hvort æskilegt sé að afnema regluna um helm-
ingaskipti, þegar skipt er eignum hjóna, svo og
hitt, hvort unnt sé og heppilegt að lögfesta
reglur um fjárhagslega stöðu fólks, sem er í
óvígðri sambúð.
119