Tímarit lögfræðinga - 01.06.1990, Blaðsíða 76

veg. Tilvísanir skulu vera stuttar en skiljanlegar þorra lesenda.
Dæmi: 1. Ólafur Jóhannesson: Stjórnskipun fslands (1978) 91.
2. Jónsbók 112-113.
Heimildaskrár
Fullir titlar og undirtitlar skulu vera í heimildaskrá aftanmáls. íslenskum
höfundum skal raðað í stafrófsröð eftir fornöfnum, en erlendum eftir ættarnöfn-
um. Tilgreina skal fullt nafn höfundar og rits eða greinar (innan gæsalappa), en
jafnan er óþarft að geta útgefanda.
Dæmi um tilgreiningu í heimildaskrá:
Bjarni Benediktsson: „Þingrof á íslandi“. Afmælisrit helgað Einari Arnórssyni
sextugum (Reykjavík 1940) 9-32.
Diplomatarium Islandicum - íslenskt fornbréfasafn, II., XI. og XIII. bindi.
Kaupmannahöfn og Reykjavík 1893-1939.
Gomard, Bernhard: Civilprocessen. Kbh. 1977.
Ólafur Jóhannesson: Stjórnskipun íslands 2. útgáfa. Gunnar G. Schram annað-
ist útgáfuna. Reykjavík 1978.
Þjskjs.: íslenska stjórnardeildin í Kaupmannahöfn. Isl. journal 5.
Ath.: Útgáfustaður getur verið annar en prentstaður en prentstaðar er óþarft
að geta.
Þótt útgáfuár sé greint með rómverskri tölu á titilblaði er rétt að færa það með
arabísku letri í heimildaskrá.
Æskilegt er að höfundar fylgi reglum auglýsinga nr. 132 og 133/1974 um
stafsetningu og greinamerki, en meira máli skiptir að gætt sé fulls samræmis í
þessum efnum, t.d. ef upphaf innskotssetningar er markað með kommu eða
þankastriki séu lok hennar táknuð með sama hætti.
Tilvísunarmerki
Venja er að auðkenna óinndregnar tilvitnanir með gæsalöppum en mönnum
láist oft að gæta samræmis um setningu punkts með tilvitnunarmerki. Reglurnar
kveða á um að spurningar- og upphrópunarmerki komi á undan seinni gæsa-
löppum og eins punktur nema þar sem teknir eru upp setningarhlutar (oft án
umsagnar).
Tilvitnun innan tilvitnunar má afmarka með einföldum tilvitnunarmerkj um til
að forðast tvöfaldar gæsalappir: Dæmi: Bjarni sagði: „Eg man ekki betur en Jón
segði: ’Eg kem á morgun.’ “ Talað var um „farsæla lausn“ 10. I bókinni segir:
„Allt er fertugum fært.“(Bls. 10.) í bókinni er talað um „farsæla lausn“ (bls. 10).
(Helgi Þorláksson. Saga 84 363).
70
-