Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1933, Qupperneq 81

77
um fyrirvara (Sbr. III. 2. að framan). Þess vegna getur ver-
ið, að fulltrúi liafi ekki allt af forsögn umbjóðanda síns um
jjað, livernig atkvæði skuli greiða. Ef fulltrúi mætti aldrei
greiða atkvæði, nema eftir forsögn umbjóðanda síns, þá yrði
bann jafnan að iialda sér frá atkvæðagreiðslu, þegar slíka
forsögn vantaði. Þingið getur enga rannsókn liaft á þessum
atriðum, hvorki því, livort fulltrúi liafi nokkra slíka forsögn
fengið, né heldur því, hvort Iiann fvlgir henni. Það verður að
gera ráð fyrir því, að fulltrúi geri það eitt, er hann má, eða að
minnsta kosti, að aðili lilíti gerðum hans, þar sem bindandi
ákvörðun verðar að taka eftir eðli málsins. Hitt er vafamál,
Iive nær ákvarðanir þingsins verði bindandi fvrir bandalags-
félaga. Hagsmunir bandalagsins lieimta það, að hann verði
það stundum. Þetta gildir yfirleitl um innra skipulag banda-
lagsins og rekstur, svo sem kosningu í ráðið, starsfmannakjör,
fjárhagsáætlun og samþykkt reikninga, þingskapamál o. s.
frv. Ef aðili }Trði ekki bundinn við ákvarðanir þingsins um
þessi atriði, þar á meðal við atkvæði fulltrúa síns, hvort sem
hann hefur nokkra forsögn fengið eða ekki og livort sem
hann liefur fylgt henni eða ekki, þá væri kippt fótum undan
starfsemi bandalagsins. Þá jrrði allt í meiri eða minni óvissu
um afkomu þess og starfsemi næsta ár. Sama virðist gilda
um óskir, álil og skýrslur, sem þingið afgreiðir.
En svo eru flokkar mála, þar sem fulltrúar eiga beinlínis
að fara eftir vilja umbjóðenda sinna eftir venju þeirri, sem
farið hefur verið eftir á milliríkjastefnum um samningamál
milli ríkja. Jafnvel þótt samninga, gerða á milliríkjastefnum,
þurfi síðar að staðfesta, þykir sjálfsagt, að fulltrúar liafi for-
sagnir frá umbjóðendum og fari eftir þeim. Umbjóðandi verð-
ur því ekki bundinn við atkvæði fulltrúa sinna á slíkum
stefnum. Samskonar virðist liljóta að gilda um álvktanir
bandalagsþingsins, sem ætlazt er til, að skapi aðilja skyldur
og ekki teljast til innra skipulags eða rekstrar bandalagsins,
t. d. samninga milli ríkja. Aðili verður ekki bundinn við þess
konar ályktanir fjrrr en hann liefur staðfest þær eða bundið
sig eftir öðrum reglum þjóðaréttarins. Dæmi þessa eru á-
kvæði 26. gr. sáttmálans um breytingar á honum, fjrrirmælin
um Haagdóminn frá 13. des. 1920, ópíumsamningarnir o. fl.
7. Gerðabók er lialdin yfir það, sem á fundum þingsins
gerist, og annast skrifstofa bandalagsins það starf. Ræður,
fluttar á þinginu, eru gefnar út prentaðar. Skrifstofa banda-
lagsins getur brej'tt textum í skjölum til samræmis, en án