Heimir : söngmálablað - 01.01.1937, Blaðsíða 8

2
Emil Thoroddsen
ættarinnar. Forfeður Sigfúsar voru forsöngvarar mann
fram af manni, en ekki mun faðir lians liafa iðkað söng-
list, og yfirleitt engin sönglist höfð um hönd á lieimil-
inu, frekar en títt var á íslandi í þá daga. Þó vildi svo
til, að vinnumaður einn þar á heimilinu átti harmon-
íumskrifli, sem hann víst sjálfur liefir kunnað lítið
með að fara. Þetta harmoníum vinnumannsins átli eft-
ir að hafa söguríkari afleiðingar, en nokkurn hefði
órað fyrir. Það er varla í frásögur færandi, þó að fólk,
sem svo að segja drekkur í sig tónlist með móður-
mjólkinni, sem er ef lil vill lialdið til náms frá blautu
harnsbeini, — þó að slíkir menn komist langt í iðk-
un tónlistar. En liér voru engin slík skilyrði fyrir liendi,
ekkert, sem ýtti undir drenginn til þess að gefa sig ein-
mitt að þessari iðju, nema lians eigin óviðráðanlega
tónlistarlmeigð — og ox-gelið vinnumannsins. „Það átti
vist fyrir honum að liggja,“ mundi gamla fólkið liafa
sagt. Sigfús komst yfir einu bækurnar, sem um var að
ræða i þá daga fyrir þá, sem vildu slunda hljóðfæra-
leik, sem sé söngfræði Jónasar Helgasonar og sönglaga-
hefti sama höfundar. Með lijálp þessara bóka lærði
Sigfús að leika á harmonium, en engrar tilsagnar naut
hann frá öðrum, hvorki þá né síðar, fyr en svo á stú-
dentsárunum. Svo segir Sigfús sjálfur frá, að sér hafi
þótt það viðburður og fundist nýr heimur opnast fyrir
sér, Jxegar hann á þessum árum kynntist harmoníum-
heftum Stapf’s, sem noklcru siðar tóku að flytjast til
landsins. Þessi hefti liöfðu inni að halda búta úr stærri
verkum, sónötum, symfoníum o. s. frv., eftir ýms helztu
klassisku tónskáldin, Bacli, Hándel, Mozaid, Beelhoven
o. fl., o. fl. Viðkynningin við þessa meistara vai-ð lil
þess, að Sigfús fór að semja lög sjálfur, en ekkert mun
nú vera geymt af þessum fyrstu æskutilraunum.
Árið 1892 kemur Sigfús Einarsson til Reykjavíkur
og sest í 1. bekk latínuskólans. í höfuðstaðnum gáf-
ust auðvitað fleiri tækifæri til þess að iðka tónlist, en