Sumargjöf - 01.01.1907, Page 39

Sumargjöf.
35
Lestin gólaði og hægði á sér. Hún fór framhjá
brunarústum stöðvar einnar og stóð svo kir.
Þjóðverjinn lauk upp klefadirunum, tók í hand-
legginn á Duhuis:
»Gerið þér þetta firir mig, schnell, schnell!«
Þjóðverjasveit liafði stöðina á valdi sínu. Aðrir
hermenn stóðu við gerðið. Eimreiðin blés þegar til
brottfarar aftur. Dubuis kifti sér lausum og hljóp út
á stéttina og inn í næsta klefa, þótt stöðvarvörðurinn
varaði hann við.
Nú var hann einn. Hann hafði svo mikinn
hjartslátt, að hann varð að hneppa frá sér vestinu.
Hann tók klútinn sinn og þurkaði svitann af enni
sér og stundi við.
Lestin nam enn staðar. Og alt í einu kom liðs-
foringinn í dirnar og síðan inn, en á eftir honum
Englendingarnir í meira lagi forvitnir. Þjóðverjinn
settist andspænis Frakkanum og var enn lilæjandi.
»Þér liafið ekki viljað gera þetta viðvik firir mig?(c
Dubis svaraði:
»Nei, herra minn«.
Lestin var enn kominn á stað.
Liðsforinginn mælti:
»Ég skal skera af iður skeggbroddana til að láta
i pipuna mína«.
Og hann seildist til með hendinni.
Englendingarnir hreifðu sig hvergi og einhlíndu
á viðureignina.
Nú hafði Þjóðverjinn náð í broddinn á ifirskeggi
Frakkans og var birjaður að toga í. Þá slp Dubuis
handlegg lians frá sér með handarbakinu, þreif í
liálsmálið á honum og fleigði honum aftur á bak í
sætið. Hann réð sér eklci firir reiði, hann þrútnaði