Morgunn - 01.06.1942, Síða 51

MORGUNN
45
Elsku mamma mín. Þú færð boð frá einhverjum
manni, ég þekki hann ekki og þú ekki heldur. En
því, sem hann færir þér máttu treysta, og ég veit,
að þið gerið það, elskulegu foreldrar. Ég hefi lagt
mikið á mig til að koma þannig fram: að unt væri
að kannast við mig, ekki aðeins hjá miðlinum, held-
ur hefi ég gert tilraun til-að þrýsta þessum manni
til athafna, sem ég náði þarna.
Elskulegur sonur ykkar, Guðni“.
Eftirmáli.
Hvaða ályktun er nú hægt að draga af þeim merki-
lega atburði, sem hér hefir verið frá skýrt? Ég vil fyrst
taka nokkur atriði til nánari yfirvegunar:
Framliðinn maður gerir vart við sig á fámennum
miðilsfundi. Hann er skýr í sambandi, áleitinn og vill
•ekki gefast upp og það þótt enginn fundarmanna kann-
ist neitt við hann, og því síður það, sem hann skýrir frá.
Hann kemur strax í samband. Iíann er svo greinilegur,
að Fjnna segist sjá hann vel og gefur af honum stutta
og gagnorða lýsingu: I meðallagi hár, ljóshærður og
bárið farið að þynnast ofan á höfðinu. Þetta með hárið
mætti í fljótu bragði virðast nokkuð fátítt og jafnvel
ótrúlegt á manni rúmlega tvítugum, og satt að segja var
ég sjálfur dálítið efablandinn um, að slíkt mundi reyn-
ast rétt. En meðan ég dvaldi á Eskifirði, fékk ég að kynn-
ast merkri konu og greindri, þar á staðnum, sem verið
hafði Guðna sál. og fjölskyldu hans mjög handgengin,
hún kvað þetta veija alveg rétt og eins með háralitinn.
Hann segir til um aldur sinn, milli tvítugs og þrítugs.
Mér var sagt á Eskifirði, að hann hafi verið 24 ára,
f. 14./9. 1916 — d. 28./9. 1940. (í bréfi til læknisfrúar-
innar er giskað á 20—21). — Hann sýnir sveit og nefnir
"hórað, og einnig að hann hafi þekkt eitthvað til fólks