Morgunn - 01.06.1942, Qupperneq 129

M O R G U N N 123
Við munum ávallt vera henni þakklát fyrir þessi hugð-
iiæmu huggunarorð.
Eftirmáli.
Þetta er þá sagan og hygg ég, að hún þurfi ekki skýr-
inga við. Þið heyrðuð að það var engin gunga eða
skræfa, sem hér átti hlut að máli, kjarklítill og hjart-
veikur, heldur yfirburða hraustmenni og karlmenni, og
þó lýsir hann þannig ástandi sínu við einkasonarmissinn:
Móðir hans og ég vorum óhuggandi, yfirkomin af harmi
og hjartasorg, þrá okkar eftir honum var óbærileg þján-
ing; á einum mánuði var hár mitt orðið grátt. Ef nú sál-
arrannsóknirnar og spiritisminn getur unnið bug á slíkri
þjáning og hjartasorg — og hann hefir gjört það og er
nú alltaf að gjöra það — þá skýtur það dálítið fram
hjá markinu, að félaginu sé háðung að því, að vera
nefnt sálarangistarfélag, það gæti jafnvel verið heið-
urstitill. Frá Englandi, þar sem mál vort er lengst kom-
ið, má nú heyra margar sögur áþekkar þessari, sem ég
hefi nú sagt. Það má gjöra sér í hugarlund, að angist býr
nú í mörgu brjósti hermannanna á vígvöllunum og flug-
raannanna, þó að eitthvað komist í vana og þeir fái ekki
ráðrúm til að hugsa um, að þeir eigi dauðann daglega yfir
höfði. Spiritistar gjöra mikið fyrir þá, senda í herbúð-
irnar rit og blöð og þar eru haldnir fundir, og mörg þakk-
arbréf berast frá þeim. Og mörgum harmandj ástvinum
hefir hlotnazt sú náð, að fá samband við þá, sem fallnir
eru og vita, að þeir eru samt lifandi, og þeir eru ekki
síður en dularfulli maðurinn í sögunni og kona hans
þakklátir spiritistum. Oss furðar þá ekki á að frú Estelle
Roberts, miðillinn frægi, sagði: ,,Ég þakka guði á hverj-
um degi fyrir spiritismann',.