Morgunn - 01.06.1950, Qupperneq 39

MORGUNN
33
eða einskæran hugarburð að ræða. Lady Reay vaknaði
við stunu í herberginu. Niða myrkur var í herberginu, en
öðru megin í því var ljósbaugur, eins og hann kastaðast
Þarna út frá einhverjum töfralampa. Þetta sýnist hafa
verið samskonar ljós því, sem ungfrú Goodrich Freer
sá, og áður getur. 1 þessum ljósbaug sá hún konu, sem
klædd var eftir Tudor-tízkunni. Konan gekk um herbergið
°g fleygði sér öðru hvoru á veggina, eins og skelfdur fugl
í búri, og stundi hræðilega um leið.
Að svo miklu leyti, sem mér er kunnugt, fengust engar
bpplýsingar um, hver þessi kona hefur verið, en skömmu
áður en Lady Reay sá hana, sá hana einnig Eric Streat-
field, síðar herforingi, sem þá var drengur. Mér er ekki
skiljanlegt, hvernig hægt er að hafa slíka vitnisburði að
engu. Það er hægt að kalla slíka tortryggni fínu nafni
°g nefna hana vísindalega varúð, en þeir, sem þekkja það
fnagn sannananna, sem nú er fengið fyrir þessum stað-
reyndum, geta ekki annað kallað hana en þrjózku eða
sinnuleysi. Þegar vér hugsum um mikilvægi hinnar sál-
rænu þekkingar og berum það saman við mikilvægi sumra
þeirra hluta í efnisheiminum, sem miklum tíma er eytt
í að rannsaka, getur maður ekki annað en undrazt, hvílíka
°rku menn leggja í rannsóknir efnislífsins og vanrækja
hið sálræna um leið.
Fyrir einn af vinum mínum kom atvik, sem hér á
heima. Fjölskyda hans hafði tekið á leigu sveitasetur, sem
Nell Gwynn hafði verið í á meðan hún var frilla Karls
konungs annars. Kvöld nokkurt var hann að koma niður
stigann í húsinu og sá þá andspænis sér í forstofunni konu,
Sem honum sýndist vera barnfóstran, sem vér getum
kallað Nannie. Hann kallaði: „Nannie“ og hélt áfram i
áttina til hennar, en honum til undrunar var konan horf-
in. Hann spurðist þegar fyrir um barnfóstruna og kom þá
úpp úr kafinu, að hún var ekki heima, og var meira að
segja alllangt í burtu. Þessi vinur minn gerði sér það til
gamans að safna saman í húsið gömlum prentmyndum af
3