Morgunn - 01.06.1950, Side 51

Ódauðleikinn.
Ástvinaminning.
Ég veit vér lifum, holds þótt hismið rotni,
vér hverfum burt, að ódauðleikans strönd.
Þótt hér í heimi dauðans myrkur drottni,
í dýrðarljóma speglast fegri lönd.
Þar vina hópur við oss glaður tekur,
og veitir hjálp á lífsins hærri stig.
Þar dauðinn aldrei veldisvönd sinn skekur.
Þar veit ég Drottinn leiðir einnig þig.
Vér söknum jafnan samverunnar stunda,
er sjáum höggvið skarð í vora hjörð.
Vér skulum bíða örugg endurfunda
og alheimsföður tjáum þakkargjörð.
Hann hefur sýnt oss sannleikann í verki,
er son sinn lét hann risa dauða frá.
Vér skulum ætíð halda hátt hans merki,
og hans með leiðsögn takmarkinu ná.
1 heimi þeim er eilíf ást og friður,
þar unir hver við nytsöm hjálparstörf.
Af kærleikshuga hver einn annan styður,
og hlustar eftir vina sinna þörf.
Þar laugast sálin lífs í náðarbrunni,
og losar af sér jarðnesk syndabönd.
Þar finnur sálin allt, sem áður unni.
Og oss til þroska leiðir Drottins hönd.
Loftur Bjarnason, Spítalastíg 4.