Lífið - 01.01.1936, Síða 50

46
LÍFIÐ
en þeir eru nú: gagnfræðaskólar að langmestu
leyti.
Það verður að v.era einróma krafa iðnaðar-
manna, að iðnskólarnir séu teknir í tölu ríkisskóla,
og auknir að raunverulegri iðnfræðslu að miklum
mun, meðal annars með því, að í skólunum séu
vinnu- og tilraunastofur.
Önnur grein iðnfræðslunnar er bókleg fræðsla.
Það er óhugsandi að við Islendingar, svo fámenn-
ir sem við erum, getum komið upp fullkomnum
iðnbókmentum á íslensku. Við verðum að nota út-
lendar iðnfræðibækur að langmestu leyti. Hag-
kvæmast í því ,efni er það, að koma á fót iðnbóka-
söfnum. Á því er nú orðin hin brýnasta þörf, eink-
um hér í Reykjavík, miðstöð iðnaðarins í landinu.
Sá vísir að iðnbókasafni, sem við höfum hér í bæn-
um, er með öllu ónógur. Landsbókasafnið, sem
geymir hundruð þúsunda af bókum, á naumast
nokkra nýtiiega iðnfræðabók.
Þetta sinnuleysi um bókakost fyrir iðnaðinn
verður að taka enda þegar í stað. Þess verður að
krefjast, og fylgja þeirri kröfu eftir með oddi og
egg, að bær og ríki styrki iðnbókasafnið, og iðn-
aðarmenn leggi lið sitt til þess, að það geti kom-
ið að tilætluðum notum.
Þjóðinni er hin mesta nauðsyn, að upp komi í
landinu margar nýjar iðngreinar. En okkur vant-
ar þekkingu í þeim efnum. Til þess að bæta úr því
eru tvær leiðir fyrir hendi, sem fara þarf, aðra
hvora eða báðar: að senda menn utan til fullkom-
ins iðnnáms, eða að fá inn í landið erlenda kenn-