Morgunn - 01.06.1971, Blaðsíða 58

52
MORGUNN
kaffið. Ég sagði honum hvernig mér hefði liðið um nóttina, og
kom okkur saman um, að þetta væri aðsókn.
Eftir hádegi kom bróðursonur minn Angantýr Hjörvar
Hjálmarsson. Hann er skólastjóri við barnaskólann i Sólgarði
í Eyjafirði. Hann hafði oft komið áður og aldrei sótt að mér.
Svo að ekki hvarflaði að mér, að neitt væri í fylgd með honum.
Enginn annar kom þennan dag. En aðfaranótt hins þriðja októ-
ber finn ég sömu áhrifin koma yfir mig, þennan nistingskulda,
og get með engu móti sofnað og vaki mestalla nóttina, helköld
og illa haldin, dúðuð í peysur, sængur og teppi og með hita á
rafmagnsteppinu. Marga klukkutíma lá ég skjálfandi i rúminu.
Engar grillur gerði ég mér um að ég væri að veikjast. Ég þóttist
vita, að hér væru einhver yfirnáttúrleg öfl að verki. Mér datt i
hug að einhver, sem ég þekkti, hefði orðið úti — til þess benti
þessi nístingskuldi —- og væri að láta mig vita um sig. Ég held,
að líðan mín hafi samt ekki verið alveg eins slæm og fyrri nótt-
ina, en hún var afleit, og ekki sofnaði ég fyrr en undir morgun.
Morguninn eftir sagði ég Ingimar frá þessu og fannst hon-
um þetta einkennilegt. „Það kemur liklega einhver í dag,“
segir hann.
„Ég held að Hjörvar frændi komi, og þá er þetta í fylgd með
honum,“ segi ég.
„Hann hefur nú komið svo oft, og aldrei hefurðu orðið neins
vör með honum," sagði Ingimar.
Svo leið dagurinn. Engir komu. En um kvöldið kom Hjörvar
frændi. Þegar við sátum við kaffið, segi ég:
„Þú sækir illa að mér, frændi. Ég svaf sama og ekkert í nótt.“
„Ha?“ segir Hjörvar: „Sæki ég að þér? Hef ég sótt að þér
áður?“
„Nei, ekki fyrr en þú komst í sumar. En þá varð ég fyrir
sams konar áhrifum og í nótt og þeim öllu verri, að ég tel, því
að þá fannst mér ég alveg komin að því að deyja.“ Svo sagði
ég honum frá líðan minni þessar tvær nætur.
„Guð hjálpi mér. Hvað getur þetta verið? Getur þetta verið
sá, sem á lærlegginn, sem fannst í' sumar?“ segir Hjörvar.
Nú fór ég að hvá, því að ég kannaðist ekkert við þennan lær-