Morgunblaðið - 08.01.2009, Blaðsíða 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. JANÚAR 2009
Um leið og ég kveð þig, elsku
amma, langar mig að þakka þér
samfylgdina og allt það góða
sem þú lagðir til mín í gegnum
árin. Fyrir það er ég ævinlega
þakklátur.
Blessuð sé minning Sigrúnar
ömmu minnar.
Guðni Sveinn.
HINSTA KVEÐJA
✝ Sigrún Sigurð-ardóttir fæddist á
Innra-Leiti á Skógar-
strönd 23. nóvember
1920. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi föstudaginn
26. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sigurður
Einarsson, f. 29. jan-
úar 1890, d. 31. jan-
úar 1983, og Magn-
úsína Guðrún
Björnsdóttir, f. 2. júlí
1891, d. 16. apríl
1973. Þau bjuggu að Borgum,
Innra-Leiti og Litla-Langadal á
Skógarströnd 1913-28 og í Gvend-
areyjum á Breiðafirði 1928-46, síð-
ar í Ytri-Njarðvík og síðast í
Reykjavík. Systkini Sigrúnar eru:
Guðrún, f. 7. febrúar 1915, Mar-
grét, f. 3. mars 1916, Kristín Stef-
anía, f. 16. október 1917, Guðný, f.
18. apríl 1919, d. 26. apríl 1919, Jón,
f. 11. desember 1923, d. 8. mars
2000, Sólveig, f. 5. maí 1925 og Ein-
ar, f. 10. apríl 1933. Sigrún ólst upp
frá sjö ára aldri í Gvendareyjum á
Breiðafirði. Hún stundaði nám við
Húsmæðraskólann á Staðarfelli
veturinn 1939-40, og í framhaldi af
því fluttist hún til Reykjavíkur.
Sigrún hóf sambúð árið 1946 með
Bergsveini Breiðfjörð Gíslasyni,
skipa- og bryggjusmið, f. 22. júní
1921, d. 26. júlí 2002. Foreldrar
hans voru Gísli Bergsveinsson,
bóndi í Ólafsey á Breiðafirði og víð-
ar, f. 13. júlí 1877, d. 15. maí 1939,
og seinni kona hans Magðalena
Lára Kristjánsdóttir, f. 13. nóv-
ember 1897, d. 23. apríl 2001. Berg-
sveinn og Sigrún slitu samvistir.
Börn þeirra eru: 1) Brynja, f. 11.
ágúst 1947, maki Theodór Að-
alsteinn Guðmundsson, f. 15. sept-
ember 1943. Synir: a) Guðni Sveinn,
f. 1967, maki Dýrfinna Sigurjóns-
dóttir, f. 1971, börn: Theodóra, f.
1998, Elísabet Auður, f. 2001,
Benjamín, f. 2004; b) Hlynur Snær,
f. 1970, maki Guðlaug Björk Guð-
laugsdóttir, f. 1971, börn: Valtýr
Freyr, f. 1992, Brynja Sif, f. 1994,
og Sæbjörg Eva, f. 1999; c) Berg-
sveinn, f. 1982, maki Anna Margrét
Rúnarsdóttir, f. 1987.
2) Sigurður, f. 22. júní
1949, maki Helga
Bárðardóttir, f. 27.
ágúst 1949. Dætur: a)
Sigrún, f. 1974, maki
Ari Sigfússon, f. 1975,
börn: Viktor Páll, f.
1997, Helga, f. 2003,
og Jóhannes, f. 2007;
b) Dröfn, f. 1978,
maki Hringur Pjet-
ursson, f. 1976; c)
Bryndís, f. 1981, maki
Andri Ólafsson, f.
1980. 3) Lára, f. 20.
ágúst 1953, maki Guðmundur Guð-
jónsson, f. 22. ágúst 1950. Börn: a)
Sigurlaug Helga, f. 1982, maki Árni
Max Haraldsson, f. 1979, barn: Sæv-
ar Max, f. 2005; b) Ríkarður Leó, f.
1985. 4) Alma, f. 1. september 1955,
maki Guðni Magnússon, f. 6. nóv-
ember 1953. Synir: a) Janus Freyr,
f. 1977, maki Nanna Ýr Arn-
ardóttir, f. 1982; b) Magnús Már, f.
1981; c) Kári, f. 1986. 5) Freyja, f. 8.
janúar 1958, maki Guðlaugur Þór
Pálsson, f. 29. maí 1955. Börn: a)
Arnþór, f. 1977, maki Sigrún Pét-
ursdóttir, f. 1978, barn: Pétur, f.
2005; b) Björk, f. 1979, maki Bjarni
Gylfason, f. 1976; c) Sandra Rosenk-
ilde, f. 1981, maki Søren Rosenkilde
Jørgensen, f. 1982; d) Egill, f. 1993.
Sigrún og Bergsveinn bjuggu í
Reykjavík 1946-51, í Kópavogi
1951-66, í Stykkishólmi 1966-68 og í
Reykjavík 1968-83. Eftir að þau
Bergsveinn slitu samvistir bjó Sig-
rún að Ljósheimum 20, Rauðalaæk
37 í Reykjavík og Þernunesi 9 í
Garðabæ uns hún fluttist á Hrafn-
istu í Reykjavík í ársbyrjun 2004.
Auk húsmóðurstarfa á stóru
heimili gegndi Sigrún ýmsum störf-
um utan heimilis, mikið við sauma-
skap og fatagerð, m.a. hjá verk-
smiðjunni Dúk og víðar. Hún
starfaði við flatkökugerð hjá Bak-
aríi Friðriks Haraldssonar í Kópa-
vogi. Einnig starfaði hún í mötu-
neytum á Hrafnistu í Reykjavík og
hjá Pósti og síma við Austurvöll og
sem matráðskona á Póstgíróstof-
unni Ármúla. Útför Sigrúnar fer
fram frá Áskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Elskuleg móðir mín er látin.
Mamma fæddist í lok nóvember
1920 og hafði því nýverið haldið upp á
88 ára afmæli sitt í faðmi afkomenda
sinna og vina er hún veiktist af
lungnabólgu í byrjun desember, sem
lagði hana að velli annan dag jólahá-
tíðarinnar.
Það er gangur lífsins að aldraðir
hverfi á braut úr þessu jarðlífi en þó
er þetta alltaf óviðbúið og eftir stend-
ur sorg og tóm.
Óhætt er að segja að mamma hafi
lifað tímana tvenna og miklar breyt-
ingar hafa átt sér stað frá því hún var
að alast upp. Hún ólst upp í Gvend-
areyjum á Breiðafirði en þar var auk
hefðbundins búskapar með ær og kýr
mikið lagt upp úr hlunnindabúskap
ýmiss konar s.s. selveiði, hrognkelsa-
veiði og fiskveiði, fuglar (lundi, svart-
bakur, æður, teista, skarfur o.fl.) voru
nýttir til eggjatöku, dúntöku og einn-
ig veiddir til matar. Mikil vinna fylgir
svona hlunnindabúskap og tóku allir
þátt í því, börn sem fullorðnir. Það
var mikill skóli fyrir börn að alast upp
við þessar aðstæður og jók þeim
ábyrgð og þor að vera treyst til að
fara með bát við erfiðar aðstæður
eins og eru við eyjarnar.
Mamma stundaði nám í farskóla
þar sem kennarinn fór um sveitina og
var 2-3 vikur á hverjum stað. Síðar
lauk hún námi frá Húsmæðraskólan-
um á Staðarfelli. Saknaði hún þess
ávallt að hafa ekki átt kost á frekari
námi.
Foreldrar mínir voru á meðal
frumbyggja Kópavogs en árið 1951
fluttu þau að Hlíðarvegi 9 og byggðu
sér síðan hús í Hlégerði 2 þar sem við
systkinin ólumst upp. Margt var
frumstætt í Kópavogi á þessum tíma
og reyndi mjög á húsmóðurina við
þessar aðstæður við aðföng og þrif en
nóg var þar af drullupollunum.
Seinna bjuggu foreldrar mínir í
Stykkishólmi og Reykjavík.
Mamma var góð, traust og heiðar-
leg kona sem ekki mátti vamm sitt
vita. Hún var stolt og hert í lífsins
ólgusjó, kynntist bæði meðlæti og
mótlæti. Hún var kvenréttindakona,
ólst upp við að konur gætu flest sem
karlar gátu, og nokkuð pólitísk, fram-
sóknarkona fram í andlátið. Hún var
nokkuð stjórnsöm og hreinskilin var
hún og sagði sína meiningu umbúða-
laust þótt ekki hefði hún hátt. Hún
bar hag fjölskyldunnar mjög fyrir
brjósti, fylgdist vel með og hvatti af-
komendur sína til náms og starfa.
Mamma var félagsvera, hafði góða
söngrödd og söng með kórum og
hafði mjög gaman af því að dansa.
Spilaði bæði bridds og vist og hafði
yndi af ferðalögum. Hún las mikið og
var fróð og sérstaklega minnug allt til
síðasta dags. Hún var mikil hann-
yrðakona og eftir hana liggja mörg
falleg verk.
Fyrir um aldarfjórðungi veiktist
mamma af parkinsonsveiki, sem
fylgdi henni alla tíð síðan og hafði
undir það síðasta veruleg áhrif á lífs-
gæði hennar. Tókst hún á við þessi
erfiðu veiki af æðruleysi og ótrúlegri
þolinmæði. Starfsfólki á Hrafnistu í
Reykjavík þakka ég frábæra umönn-
un, en þar átti mamma heimili síðustu
fimm árin.
Ég vil þakka mömmu alla þá ást og
þann styrk sem hún sýndi mér og
mínum alla tíð og kveð hana með
söknuði.
Sigurður Bergsveinsson.
Sigrún tengdamóðir mín lést á öðr-
um degi fæðingarhátíðar frelsarans.
Mæt kona hefur lokið lífsins göngu.
Hún fór fljótt að taka þátt í daglegum
störfum á búi foreldra sinna. Sex ára
flutti hún með þeim og systkinum sín-
um ofan frá Skógarströnd út í Gvend-
areyjar. Þar voru verkefnin næg og
flest erfið. Dún- og eggjatínsla,
skepnuhald og heyskapur. Í úteyjum
var legið í tjöldum meðan heyjað var
þar, þurrkað og bundið í bagga sem
bornir voru niður að lendingunni og
fluttir í heimaeyjuna á báti. Eitt sinn
er Sigrún var um 18 ára gömul komu
tveir menn ofan af landi á árabát út í
Gvendareyjar en þurftu leiðsögn inn í
Rifgirðingar. Enginn fullorðinn karl-
maður var heima og tók Sigrún verk-
ið að sér en róa þurfti gegnum
strauma sem eru víða miklir á milli
Breiðafjarðareyjanna. Á þessu sést
hvað hún var áræðin og dugmikil. Um
tvítugt hleypti hún heimdraganum.
Fór í skóla og út í atvinnulífið. Eign-
aðist mann, börn og heimili.
Kynni okkar Sigrúnar hófust fyrir
meira en fjörutíu árum er ég kynntist
Brynju elstu dóttur hennar. Frá
fyrsta degi tók hún mér sem syni sín-
um og hefur alla tíð verið mér ein-
staklega góð. Sigrún var vönduð
manneskja, vel gefin og stálminnug,
sem naut þess að ferðast og spila.
Hún var mikil hannyrðakona og á því
sviði liggja eftir hana mörg listaverk.
Ég er þakklátur tengdamóður minni
fyrir ógleymanlegar samverustundir
og mun ylja mér við minningar um
ókomin ár.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Hafðu þökk fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og mína fjölskyldu. Guð
geymi þig.
Theodór Guðmundsson.
Komin er kveðjustund. Á slíkum
tímamótum flæða minningar gegnum
hugann. Ljúfar minningar um góðar
stundir. Minningar um glæsilega,
sterka, jákvæða og sérlega góða
konu. Ég átti þess kost ásamt fjöl-
skyldu minni að búa í rúm átján ár í
sambýli við Sigrúnu. Fyrst á Rauða-
læknum, svo í Þernunesinu. Í þessu
návígi gafst mér tækifæri til að kynn-
ast tengdamóður minn betur en ella.
Það segir mikið um lundarfar Sigrún-
ar að öll þessi ár kom aldrei upp
nokkur misklíð milli okkar. Vináttan
var ávallt góð.
Áhugamál átti Sigrún mörg. Fyrir
utan fjölskyldu sína sem henni var
mjög umhugað um að vera í sam-
bandi við og halda saman voru það
ferðalög, spilamennska, dans sem og
lestur góðra bóka. Sigrún var afskap-
leg félagslynd manneskja og yfirleitt
vel inni í málum og hafði oftar en ekki
ákveðnar skoðanir. Sigrún ólst upp
við hugsjón samvinnuhreyfingarinn-
ar og var alla tíð mikil framsóknar-
manneskja. Í pólitíkinni vorum við
Sigrún sammála um að vera ósam-
mála. Eftir að börn Sigrúnar stofn-
uðu sín heimili og annasöm störf
hennar utan og innan heimilis minnk-
uðu gafst aukinn tími fyrir áhugamál
og tómstundir. Ferðalög voru ofar-
lega á blaði.
Margar eftirminnilegar ferðir fór-
um við fjölskyldan með henni bæði
um Ísland og einnig um erlendar
grundir. Ein ferðin hófst fyrir bráð-
um sautján árum en þá fór fjölskyld-
an ásamt Sigrúnu í skemmtilegt
ferðalag til Flórída. Er við þá eitt sinn
höfðum lokið við kvöldmatinn á fínu
veitingahúsi var komið með eftirrétt-
amatseðilinn. Þetta var ísréttamat-
seðill með myndum af ísréttunum.
Allir pöntuðu sér ís. Þegar komið var
að Sigrúnu að panta benti hún á ís-
réttinn sem hún vildi fá. Þá segir
þjónninn: „Kæra frú, þetta er allt of
stór ísréttur fyrir þig, það er alveg
nóg að taka mun minni ís.“ En Sigrún
hélt sínu striki, vildi þann stóra sem
hún að sjálfsögðu fékk og gerði góð
skil enda mikill ísaðdáandi. Undrun
þjónsins var mikil þegar hann kom
síðar og sá tóma skálina og hann
sagði: „Veistu að þetta er í fyrsta
skipti síðan ég byrjaði hér að ein-
hverjum hefur tekist að klára þennan
ísrétt.“ Þessi saga af ísnum góða
kemur oft upp í hugann, bæði sem
skemmtileg minning en ekki síður
sem ákveðið einkenni á sjálfstæði
Sigrúnar. Hún var kona sem vissi
hvað hún vildi.
Þegar Sigrún var um 63 ára gömul
greindist hún með hinn illvíga Park-
insonssjúkdóm. Framan af aftraði
sjúkdómurinn því ekki að Sigrún
gæti lifað ágætu lífi og notið sín með
fjölskyldunni og við leik og störf. En
eftir því sem á leið jókst máttur Park-
insons. Hreyfingum líkamans réð
Sigrún stöðugt minna yfir en Park-
inson því meiru.
Á annan dag jóla kvaddi Sigrún
þennan heim, sátt og hvíldinni fegin.
Við sem eftir sitjum drúpum höfði,
þökkum samfylgdina og óskum henni
Guðs blessunar.
Guðlaugur Þór Pálsson.
Við systkinin bjuggum svo vel að
hafa nær óheftan aðgang að ömmu
meirihluta lífs okkar. Hún bjó í sama
húsi og við á Rauðalæknum og flutti
svo með okkur í Þernunesið fyrir um
10 árum. Vegna afstöðu heimila okk-
ar var hún oftast kölluð „amma niðri“.
Það má eiginlega segja að hún hafi
frekar verið eins og þriðja foreldrið.
Hún var mikið í því að ala okkur upp
og kenna okkur réttu lífsgildin en
ömmudekrið og lykillinn að sætindas-
kenknum var aldrei langt undan.
Á tímum ömmu niðri vorum við
systkinin öfundsverð. Við vissum allt-
af af ömmu skammt undan og ef for-
eldrarnir voru seinir heim úr vinnu,
við snemma komin heim úr skólanum
eða ef systkinaerjur upphófust var
alltaf hægt að kíkja niður til ömmu.
Þangað var auk matar og nauðsynja
einnig gott að sækja félagsskap og
hægt var að stóla á rommíspil hvenær
sem var með hóflegri tilsögn, allt eftir
aldri og rommíreynslu yngri spilar-
ans.
Amma var dugnaðarforkur, ákveð-
in að upplagi og fáguð í fasi og fram-
komu. Meðan hún hafði heilsu til fór
hún reglulega í sund og út að dansa
ásamt því að vera mikil handavinnu-
kona. Smám saman ágerðist Parkin-
sonssjúkdómurinn og eitt af öðru
þurftu áhugamálin að víkja fyrir veik-
um líkamanum. Spilamennsku og
hannyrðum sinnti hún þó fram undir
það síðasta og skilur hún eftir sig
urmul af teppum, sokkum og púðum.
Smekkur ömmu á mat kom okkur
stundum spánskt fyrir sjónir. Hún
var sólgin í siginn fisk og allt það sem
brann við gekk ljúflega ofan í hana.
Einnig gerði hún jafnan heilu rjóma-
íssköflunum skil og var fyrir það
fræg.
Ömmu var mikið umhugað um gott
málfar og leiðrétti okkur gjarnan
þegar við slettum eða fórum rangt
með íslenskuna. Hún laumaði inn í
orðaforða okkar orðum sem jafnöldr-
um okkar þóttu forn. Munum við
þannig eftir atvikum þar sem hlegið
var þegar orð í ætt við „doðrant“
hrukku upp úr okkur í skólanum.
Amma okkar lést á öðrum degi jóla
eftir tæplega mánaðarlöng veikindi.
Amma niðri er núna amma uppi.
Minningarnar um ömmu eru samofn-
ar minningum uppvaxtar okkar og
fyrir þær erum við henni ævinlega
þakklát.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson frá Presthólum)
Guð vaki yfir þér.
Arnþór, Björk, Sandra og Egill.
Sigrún Sigurðardóttir
✝
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
FRANK ARTHUR CASSATA,
til heimilis á Sóleyjargötu 29,
Reykjavík,
lést á Landspítala, Landakoti 2. janúar.
Honum verður sungin sálumessa í Kristskirkju,
Landakoti á morgun, föstudaginn 9. janúar kl.
15.00
Jarðsett verður í Hólavallakirkjugarði.
Sigfús Blöndahl Richard Cassata, Guðlaug Þórólfsdóttir,
Sighvatur Blöndahl Frank Cassata, Sigrún Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
EGILL GUÐMUNDSSON
bóndi
frá Króki í Grafningi,
til heimilis á Skúlagötu 40b,
lést sunnudaginn 21. desember.
Útför fer fram frá Selfosskirkju laugardaginn
10. janúar kl. 11.00.
Birgir Egilsson, Sigríður Guðlaugsdóttir,
Tómas Egilsson, Ingibjörg Sigurunn,
Elfa Egilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
UNI GUÐJÓN BJÖRNSSON,
Austurbrún 8,
Reykjavík,
lést mánudaginn 5. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Hrönn Guðmundsdóttir,
Áslaug Unadóttir, Sigurþór Sævarsson,
Ólafur Unason,
Agnes Sigurþórsdóttir,
Stefanía Sigurþórsdóttir,
Matthías Sigurþórsson.