Nýr Stormur - 14.11.1969, Blaðsíða 1

FÖSTUDAGUR 14. nóv. 1969.
RIR — ÞÁ AÐRIR ÞEGJA

Milljónafjárveiting Síldarútvegsnefndar
i skrifstofuhúsnæöi i Reykjavík
SJA BLS. 2.
4 áJÖfe
20. tbL
HÍIíébhhÍMHH
Eru skýjaglópar látnir byggja loftkastala vísvit-
andi til þess að láta þjóðina lifa í voninni, meðan
hún drekkur bykar vandræðanna í botn ?
Hyllingar á 20. öld
Virkjunin mikla á Austurlandi óframkvæmanleg
Gizur Bergsteinsson
Hæstaréttardómari
SJÁ BLS. 3.
Efnahagsaðstoð -
eina lausnin
Ríkisgjaldþrot og algjört
hrun í þjóðfélaginu fram-
undan ef ekki kemur til
veruleg efnahagsaðstoð er-
lendis frá. — Ástandið á ís-
landi er til skammar fyrir
íslendinga. Bandalags- og
vinaþjóðir þeirra og þá eink
Framhald á bls. 6.
Ekkert er vinsælla á fslandi í dag en áætlanir um stór-
framkvæmdir, sem gætu skapaff mikla vinnu og velsæld.
Þjóffin er í dag eins og örmagna ferðamaður í eyðimörk.
Hann sér hverja vinina á fætur annarri, fulla af döðlupálm-
um og rennandi vatni og hleypur án afláts, en grípur ætíð í
tómt. Þannig gengur þetta koll af kolli þar til hann örmagn-
ast um síðir.
Stjórnmálaskúmar hafa látið „fagmenn" útbúa hverja
áætlunina á fætur annarri, þar sem gull og grænir skógar
blasa við í baksýn, en eru í rauninni ekki annað en hyllingar;
óraunhæfur kjaftháttur, sem lítið á skylt við veruleikann.

Það gerðist á vordögum
þessa árs, að á teikuiborðum
verkfræðiga og annarra „fag-
manna" í skrifstofum raforku
málaskrifstofunnar sá dagsins
Ijós eitt hið furðulegasta hug-
arsmíð, sem gert hefir verið á
íslandi hin síðari ár.
í öllu öngþveitinu eftir áföll
og óstjórn undanfarinna ára
og við hina hörðu gagnrýni,
sem ráðamenn á öllum svið-
um, hafa hlotið af almenningi
'hafa þeir leitað að úrræðum,
sem eiga helzt skylt við leiki
Hið nýja skrifstofuhúsnæði
Síldarútvegsnefndar við Garðastræti
fornrómverja, er þeir héldu
alþýðunni leiki og útbýttu
brauði til að halda henni í
skefjum.
Þessir leikir hafa verið alls-
konar áætlanir um stórfram-
kvæmdir, sem unnt væri að
gera hér.
STÓRVIRKJUNIN MIKLA!
Þar sem fallvötnin íslenzku
eru vissulega auðlindir, sem
unnt væri að nýta í stóíum
stil og þegar hefir verið gert
og verið er að gera og fólk hef
ir.mikla trú á þeim framtíðar-
möguleikum, sem þar kunna
að vera, þá var þar vettvang-
ur, sem auðvelt var að byggja
á til að búa til sjónleik, sem
allir vildu sjá og heyra.
Nokkrir verkfræðingar voru
sendir austur á land til að
mæla og gera áætlanir um
hugsanlegar virkjanir.
Þessum mönnum mun hafa
verið sagt, að þeir yrðu að
hafa erindi sem erfiði, því að
nú lægi mikið við.
Meðan ástandið væri svo öm
urlegt, sem raun ber vitni í
landinu, yrði að finna eitthvað
stórfenglegt. Þar væru vatns-
föll stór og mikil; djúpir dalir,
sem mætti stífla og fylla af
vatni og nú varð að hafa hrað
an á.
Nokkrir menn röltu síðan
um fjöll og firnindi Austfjarða
og þótti Austfiröingum það
ekki tíðindum sæta, svo mjög
sem þessi fjöll og dalir eru
forvitnilegir.
Þessir knáu menn hurfu síð
an heim og settust við teikni-
borðið og nú var tekið til við
að teikna eina stórfenglegustu
Framhald á bls. 2.
Ailsherjar
launa-
hækkanir
framundan
Verða þær knúnar fram
með verkföllum, eða lætur
ríkisstjórnin undan þunga
verkalýðshreyfingarinnar
og samtaka opinberra
starfsmanna, þar sem nú
fer að líða að kosningum?
Það fer ekki á milli mála
að ástandið í launamálum
almennt er með þeim hætti
að ekki getur svo búið stað-
Framhald á bls. 7.
NÝJU SKATTARNIR
Söluskattur mun hækka í 15%
og fasteignagjöld hækka
gífurlega
Menn eru að velta því fyrir sér, hvaða ráð ríkisstjórnin
muni taka til þess að bæta ríkisófreskjunni upp þann tekju-
missi, sem hún hlýtur að verða fyrir með inngöngunni í
EFTA.
Það virðist liggja alveg ljóst fyrir, að ríkið megi ekki
missa krónu, heldur nægi tekjuáætlun f járlaga enganveginn
fyrir óhjákvæmilegum útgjöldum ríkisins samkvæmt fjár-
lögum næsta árs.
Kunnugir menn telja fullvíst að söluskattur af öllum
vörum og þjónustu muni hækka úr 7,5% upp í 15%. Þetta
mun að sjálfsögðu hækka vísitöluna undireins og verðbólg-
an tekur kipp upp á við. Þegar þetta kemur ofan á óhjá-
kvæmilegar launahækkanir yfir alla Iínuna, sjá allir hvert
stefnir.
Sannleikurinn er sá, að ef vel ætti að vera, þá þyrfti þjóð-
in að vinna hér um bil kauplaust í nokkur ár til að rétta
við fjárhag ríkisins.
Söluskattshækkunin mun þó alls ekki nægja, heldur
verður að finna fleiri tekjustofna. Þá mun eiga að hækka
fasteignagjöld gífurlega og þótt ekki sé neitt við því að segja
að menn sem eiga miklar fasteignir greiði af þeim verulega
skatta, þá er hér þó um miklu alvarlegri hluti að ræða.
Fjöldi fólks á íbúðir, sem það hefir komið sér upp með
súrum sveita á undanförnum árum. Afkoma þess er nú ef
til vill bærileg, vegna þess að það er að njóta ávaxtanna af
erfiði sínu og skuldar ekki mjög mikið í íbúðunum.
Tekjur þess hrökkva því sæmilega fyrir nauðþurftum,
en nú verður það einnig ekki látið óáreitt. Það verður að
greiða háa skatta af íbúðum sínum, sem ekki gera meira en
að fullnægja þörfinni.
Þarna verður hvorki um lúxus eða stóreignaskatt að ræða,
heldur skattpíningu þeirra, sem eru rétt bjargálna og ekki
þurfa að flýja land til að bjarga íbúðum sínum undan hamr-
inum.
Það er von að menn segi hver við annan þessa dagana:
„Hvar i andsk. endar þetta eiginlega?