Nýr Stormur - 14.11.1969, Blaðsíða 5

FÖSTUDAGUR 14. nóv. 1969.

5
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiMiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiitii|i
NÝR
I iTomim
Útgefandi: Samtök óháðra borgara. E
I Ritstjórar: Gunnar Hall, sími 15104 og Páll Finnbogason ábm., \
Símar 15510 og 24510.
I Afgreiðsla og auglýsingar: Víðimel 64, sími 15104 og 15146 |
Hálfsmánaðarblað -r- Útgáfudagur: föstudagur
É Lausasöluverð kr. 20,00 — Áskriftarverð kr. 240,00
Prentsmiðjan Edda hf. É
aiMiiiiiuiiiiimimiiiiiiiiimiiiiiiiimimiiimiiiiiiiimiimmiimiiimiiimmmimiimiiiiiiimmiiimiiiimmimiiiT
ATVINNULEYSIÐ EYKST
Þrátt fyrir að hundruð' manna eru komnir á vinnu-
markað erlendis, eykst atvinnuleysið hröðum skrefum. Þrátt
fyrir óvenjugóð aflabrögð á þessu ári og hátt verð á sjávar-
afurðum og nægar sölur er allt útlit fyrir alvarlegt ástand
á verstöðvum í vetur og þá einkum fyrir þá sök, að sjómenn
telja sig bera skarðan hlut frá borði; en vitað er um mikinn
hagnað útgerðarmanna að undanförnu.
Verði meiriháttar verkfall á bátaflotanum um áramótin
mun það hafa mjög mikil áhrif á allt atvinnulífið, þar sem
gjaldeyrisöflunin og þar með verðmætasköpunin í landinu
er að mestu undir þessum aðilum komin.
Iðnrekendur munu fara sér hægt vegna þátttökunnar fyr-
irhuguðu í EFTA. Búast má við uppsögnum í iðnaðinum
eftir áramótin, þar sem sala á framleiðsluvörum hans mun
verða treg, þar til séð verður um verðlag á erlendum iðnað-
arvörum og ef til vill enn tregari á eftir.
Þeir eru því ekki öfundsverðir, mennirnir, sem sitja dag-
lega á fundum í litla hvíta húsinu við Lækjartorg. Þeir
standa andspænis úrræðum og ef til vill vandræðum, sem
eru illleysanleg.
Eini ljósi punkturinn í þessu streði þeirra er, að andstæð-
ingarnir eru litlu betur á vegi staddir. Af þeim er einnig
krafist vissra hluta. Þeir hafa hvað eftir annað boðist til
að taka við stjórnartaumunum, án þess að hafa kunngert
traustvekjandi úrræði, sem eru á annan veg, en úrræði
stjórnarinnar.
Með þessu háttalagi eru stjórnarandstæðingar orðnir
dyggustu stuðningsmenn stjórnarinnar. Það er ekki nægi-
legt að segja að stefnan sé röng; það segja stjórnarandstæð-
ingar alltaf, allstaðar.
Tillögur þeirra til úrbóta væru vissulega athyglisverðar,
ef þeir bentu á raunhæfar leiðir til að afla þess fjár, er til
þess þarf að útrýma atvinnuleysinu og koma öllu á réttan
kjöl. Þetta er ekki svo pínulítið atriði og stjórnin væri heldur
ekki í neinum vandræðum með að létta af atvinnuleysinu,
ef bara þetta eina atriði stæði ekki svona hrapalega í öllum
þessum ágætu mönnum.
BANDARÍKJAMARKAÐURINN
í öllum umræðunum um hinn langþráða 100 milljóna
markað Evrópu ber lítið á tilhneigingum til að renna augum
til Vesturheims, sem flestar þjóðir hafa efst í huga, er
þær leita vörum sínum markaða.
Það er ljóst, að þessi markaður greiðir hærra verð fyrir
innfluttar vörur en nokkur annar markaður í heiminum.
Gjaldmiðill hans er líka einn hinn traustasti í heimi.
Þessi markaður er líka sá vandlátasti í víðri veröld, en
nái einhver vörutegund vinsældum, þá er sala hennar tryggð
í stórum stíl.
Fyrir nærri aldarfjórðungi vakti einn fremst stjórnmála-
maður íslendinga á þessari öld athygli á þessari staðreynd.
Það var Jónas Jónsson frá Hriflu.
Hann benti á nauðsyn þess fyrir íslendinga að tryggja sér
þennan markað og hann mun hafa haft þetta, er áður er
sagt í huga, er hann reyndi að koma viti fyrir landa sína.
Hann var þá rödd hrópandans í eyðimörkinni. Á hann
var ekki hlustað. Nú vildu allir Lilju kveðið hafa.
Þá var hægt að setja Bandaríkjamönnum skilyrði og skil-
yrðin, sem þeir settu voru ekki önnur en það, er fyrirsjáan-
legt var að þeir myndu fá, allt að einu.
Menn eeta duddað við að gera sér í hugarlund mismun-
inn á ástandinu í dag og það myndi vera ef landið væri
Það, sem helzt er til um-
ræðu í dagblöðum bæjarins,
er höfuðmál dagsins í dag;
væntanleg innganga ís-
land sí EFTA.
Stjórnarflokkarnir virð-
ast hafa tekið afstöðu til
málsins og mun því mega
telja öruggt að þingmenn
þeirra samþykki aðild ís-
lands, allir með tölu, ef að
vanda lætur. Handjárnin
munu ekki bila nú fremur
en fyrri daginn.
Við þessar umræöur í dag
blöðunum hafa málin
skýrst nokkuð og menn vita
nú meir um skilyrðin fyrir
inngöngu í þetta „fyrir-
heitna land“.
Enginn vafi er á að land-
inu er nokkurt hagræði að
aðild að þessum samtökum
og þá einkum í sambandi
við útflutning á sjávaraf-
urðum og landbúnaðarvör-
um.
Það liggur ljóst fyrir að
erlendar iðnaðarvörur
munu lækka í tolli um 30%
sem þýðir að þessar vörur
munu lækka í verzlunum og
þá væntanlega nokkuð nið-
ur fyrir það, sem samsvar-
andi vörur íslenzkar eru
seldar á.
íslenzkar verksmiðjur
verða því að lækka verð á
sínum framleiðsluvörum, ef
þær eiga að seljast á inn-
lendum markaði.
Á móti á svo að koma
lækkun, eða afnám á hrá-
efnistollum og vélum til iðn
aðarins. Forsvarsmenn
EFTA inngöngunnar vilja
halda því fram að þetta
muni jafna metin. Auðvitað
er það útilokað fyrir þær
iðngreinar, sem þegar eru
vélvæddar nýtízku og full-
komnum vélum og nota auk
þess lítið eða ekkert erlent
hráefni. Þarna mun sjóður-
inn mikli eiga að koma til
aðstoðar og verður nú pláss
fyrir nýja bankastjóra og
11111111111111111111111111111111111111 u 1111111111111M111111......
Þótt þessu sé hér haldið
fram í fullri alvöru, vonar
blaðið þó af heilum hug að
þessi orð séu ekki meira
virði en pappírinn, sem þau
eru skrifuð á. Þetta væru
vissulega yndislegar blekk-
ingar, ef svo væri.
AURA f KASSANN.
Þar sem nú liggur ljóst
fyrir að tolltekjur ríkisins
munu minnka um 30% af
tilbúnum vörum og falla að
líkindum að mestu í burt
af hráefni og vélum, þá er
víst enginn í vafa um að
ríkiskassann vantar tekju-
stofna í þess stað.
Ráðherrar hafa rætt
þetta í sjónvarpi, en af ráð-
herralegri varfærni ekkert
viljað segja um hvernig að
þessu yrði farið. Allar líkur
eru þó á því að söluskattur
verði hækkaður á Öllum vör
um og það mikið, að engan
þarf að dreyma um, að verð
lag lækki almennt á erlend
um eða innlendum vörum.
Ríkið tekur tapaðar toll-
tekjur með nýjum tollum á
neyzluvörur almennings,
með þeirri náttúru þeirrar
aumu skepnu að láta þá
greiða jafnt, sem minnsta
getuna hafa, á við hina, er
breiðari hafa bökin.
Engum dettur í hug, að
skera niður ríkisútgjöld og
fækka í ríkisbákninu, held-
ur verður haldið áfram að
hlaða á þann bálköst, sem
nú er að brenna sjálfstæði
og velfarnað undan fótum
íslenzku þjóðarinnar.
NÝJU EMBÆTTISMENN-
IRNIR.
Orðið embættismaður á
við þá, er gegna opinberum
störfum, eða nánar tiltekið
eru fastráðnir starfsmenn
hjá ríkinu. Það hefir þótt
skorta nokkuð á aðhald hjá
þessu fólki og er fullyrt að
mikið af því sé eins og
heimaríkir hundar sem fari
...................................... að eigin geðþótta við skyldu
I störf sín, enda er ekki hægt
| við því að hagga, á sama
I hátt og tíðkast hjá sveitar-
I félögum og einkafyrirtækj-
f um.
Þetta fólk er ráðið til lífs
Framhald á bls. 7.
■IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
úthlutunarnefndir flokk-
anna.
NÝJAR UPPBÆTUR
Iðnaðurinn hefir verið síð
asti móhíkaninn af fram-
leiðsluatvinnugreinum
landsmanna á þeim vett-
vangi, að hann hefir ekki
fengið eða þurft á uppbót-
um að halda úr ríkissjóði og
orðið að búa að sínu.
Sumar iðngreinar eru
búnar fullkomnustu vélum
og vinna úr innlendu efni,
og vinna vörur, sem eru
sambærilegar, en ekki betri
en erlendar og hafa engar
þeirra möguleika á að gera
slíkt. Aðrar verksmiðjur,
sem myndu njóta góðs af
tollalækkun á hráefni og
vélum, hafa heldur enga
möguleika á að skara fram
úr erlendum keppinautum
sínum á nokkurn hátt, jafn
vel þótt þær fengju nægi-
legt rekstrarfé og hverskon
ar fyrirgreiðslu.
Eina leiðin fyrir þær til
þess að koma vörum sínum
inn á Evrópumarkaði EFTA
væri sú, að þær gætu selt
vörur sínar ódýrari, en er-
lendir aðilar.
Eina leiðin til sliks væru
útflutningsuppbætur; jafn
vel þótt takist að halda
kaupgjaldi hér lægra í fram
tíðinni, en í nágrannalönd-
unum, sem tæplega verður
þó að teljast æskilegt.
Ríkið yrði því að styðja
við bakið á þessum fyrir-
tækjum og er þá komið í
nákvæmlega sama horf og
hjá landbúnaði og sjávar-
útvegi. Það yrði að tryggja
þessum fyrirtækjum lág-
marksverð, sem síðan yrði
greitt að verulegu leyti í
endurkaupsvíxlum — af-
urðasölulánum.
Það yrði því að greiða
þessar vörur niður, Dæði til
útflutnings og innanlands-
neyzlu.
vegvætt og iðnvætt. Ef landsmönnum hefði verið gert kleyft
að hagnýta auölyndir sínar fyrir sjálfa sig og getað fram-
leitt vörur fyrir þennan markað og þar með verið hlutgeng-
ir á hvaða markaði, sem var í heiminum.
í þess stað kusu þeir betlistafinn, eða forystumennnirnir
öllu heldur fyrir þeirra hönd og á honum halda þeir nú og
munu halda um ófyrirsjáanlega framtíð.
naiQ&ftftiiiiiHiiii^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii