Fylkir - 28.08.1976, Blaðsíða 6

6
FYLKIK
AVARP. Framh. af 5. síðu.
þegar er af hendi leyst. Eins vil ég þakka öllum þeim, sem lagt
hafa hönd að því verki að gjöra þessa hátíð sem veglegasta.
Eg ætla ekki að þreyta ykkur með langri ræðu hér í byrjun
þessarar hátíðarhalda. Dagskrá er óþarft að kynna, það mun
okkar ágæti kynnir Stefán Árnason, sem hefir verið kynnir í 55
ár sjá um. Pó vil ég taka það fram, að sá þáttur, sem oft hefir
verið stæsti þátturinn í hátíðarhöldunum á Pjóðhátíð, íþróttir,
hafa þurft undan að láta eins og fleira, síðan byrjað var að halda
þessa hátíð hér suður frá. En það stendur allt til bóta þegar við
komumst í Dalinn aftur.
Það er innileg von okkar að hátíð þessi fari í alla staði vel
fram og verði ykkur til ánægju og félagi okkar til sóma.
Eg óska ykkur góðrar skemtunar á þessari sextugustu Þjóð-
hátíð Þórs og segi hana setta.
Ýmsum þótti ungum tröllum innisetan Iöng
og vissulega var nú Iíka vistin orðin þröng
En af því þau höfðu enga nefnd og ekkert bæjarráð
þau samþykktu að sækja strax á sjálfa kóngsins náð.
Kóngur beit í kampinn fast og kvað eftir mikla þögn.
Það er ei Iamba að leika sér við lands og Ægis-mögn,
ég æsi storm af miklum móð og magna sæ við skor,
þá furðar mig ef fólkið hérna flytur ekki vor.
Blésu vindar báran hófst og brimið fyllti skeið.
Margir komu ekki aftur úr þeirri ramma seið.
Eyjasærinn, Eyjasagan á mörg sviðasár,
það er brot úr þjóðarsögu, þúsund ára tár.
En mannabörnin sátu kyrr og flýðu ekki fet,
Þau færðust bara í aukana og þoldu storma og hret.
Tröllakynið mæddist enn og möglaði um það,
hvað krílin væru frek og þrengdu mikið að.
Kerlingin við karlinn mælti, kanski var hún þreytt.
Þú ert gramur getulaus og gerir ekki neitt.
En þessi kríli stækka bæ nú blasir hann orðið við.
Eg hefi ekki einu sinni orðið næturfríö.
Krakkarnir og vinnutröllin söngluðu þennan són,
að síðustu fór kónginum að leiðast þetta tón.
í reiði sinni brá eldi í byggðina um nótt
burtu hrukku mannbörnin þeim varð ekki rótt.
Þá var glatt í hamrabyggð og tröllin komu á kreik,
kátlega þau dönsuðu við eldsins hrikaleik.
En kóngurinn sat gneipur í grun hans læddist senn
að gifta og þekking mannfólksins sigraði enn.
Sigurg. Kristj.
HAMRATRÖLL.
VORNÖTT í EYJUM.
Hamratröll við Ægisdyr þau eru forn og grett,
andlitsmynd er hér svo víða greipt í drang og klett.
Og hver veit nema bergrisarnir hafi anda og sál,
Helgafell og Álfakirkja geymi leyndarmál.
Karlinn minn í Hánni var kóngur hér í sveit,
Kerlingin í Blátindi var drottning tígulleit.
Krakkarnir og vinnutröllin voru hér og þar,
þau vóðu fram í öldurnar og sóttu föng í mar.
í ásatrúnni Heimaklettur hofið þeirra var,
og heilmikið á þorrablótum var um dýrðir þar.
Kyngimagnaða forneskjuna þau kirjuðu af og til
Kári blés í langeldinn við hafsins undirspil.
Kóngurinn og drottningin þau unnust tröllatryggð
tignarleg var náttúran í fornu Eyjabyggð.
Kóparnir í fjörunni þeir lifðu Fróðafrið
og fuglarnir með hreiðrin sín við efstu klettarið.
Dagar runnu í tímans sæ og öld leið eftir öld,
einhverntíma gerðist það um heiðríkt sumarkvöld,
að kjölur risti báruflóð og bátur lá við sand,
og bráðum sáust mannakrílin stíga fyrst á land.
Tröllin horfðu á mannakrílin mikið voru þau smá,
þau munduðu vopn á Eiðinu og röltu til og frá.
Um dagsetrið við fjörustein þau drápu lítinn kóp
úr Dufþekju í fyrsta sinni heyrðist neyðaróp.
Kynlegt var að líta þessi krýli niður við Læk,
við kofagerð og bátasmíðar voru þau furðu spræk .
En sorglegt var að skynja hvernig þau gáfu engu grið,
að grafa og róta í jörðinni og ræna fiskimið.
Þar kom Ioks að Þór og Freyja þoldu ekki við
þetta smáfólk hafði tekið undarlegan sið
Svo tröllin gengu í f jöllin öll og sátu. á sínum stað,
en sá og vissu allt sem gerðist raunar fyrir það.
Skapraun var er mannabörnin brendu hof og hörg
og hópur þeirra stækkaði þau urðu furðu mörg.
Svo réðust þau með graftólum í Helgafell og Há
og hefluðu úr Blátindi sem ferlegt var að sjá.
Texti: Séra Þorsteinn L. Jónsson.
Lag: Sigurður Óskarsson.
f Eyjum lífsgleðin ljómar
er ljósbjört þar vornóttin skín,
og lífvakans aflmiklu ómar
þeir ástfangnir berast til mín.
Eg horfi á himininn loga
hafið og spegilslétt sund
við heiðríkan himinsins boga
á hrífandi góðviðrisstund.
Fuglarnir kliða um kletta
og kafa í sædjúpin köld
en hafaldan lognværa létta
sér leikur við þá í kvöld.
Já Eyjan mín brosið þitt bjarta
og blíðan þín heillaði mig
Eg gaf þér strax hug minn og hjarta
ag hét því að elska þig.
Brúðhjónin Harpa Rútsdóttir og Georg Þór Kristjánsson
Hamine.iuóskir.
Tökum aö okkur allskonar þjónustuflug
Leiguflug milli lands og eyja
Leiguflug um land allt
Leiguflug til annarra landa
EYJAFLUG
Bjarna Jónassonar
Brekkugötu 4 Vestmannaeyjum. Sími 98-1534