Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 177
173
úr simiin lióp fiiiigmanninn. Meíi fiessari aftferft imynda eg mér,
aft Jieir fengju eininitt flest atkvæfti til Jiess, aft verfta þíng-
nienn, sem færastir væru til Jiess, en liinir ekki, vegna Jiess
aft eg gjöri ráft fyrir, aft fyrir kosningum verfti aft eins liinir
liyggnustu nienn i kjördæminu, og Iiyggni Jiessara manna er
oss aptur borgun fyrir Jiví, aö næg skynsemi verfti í þínginu.
Ef aft nú þessi kosningaraöferft fær ekki áheym lijá þínginu,
þá liefur mér dottift í Iiug sú aftferft, aft láta lireppakosníng-
arnar lialda sér, til þess aft gjöra aöalkosníngunni sem liægast
fyrir, og útiloka menn ekki frá kosningum vegna örftugleika,
og aft kjósa þíngmenn nieft lokuftum seftlum, sem sendir væm
kjörstjórninni. Aft Jiriftja kosti sting eg upp á þvi, aft kjör-
dæniuni þeini, sem nú eru, sé skipt í 3 efta 4 kjördæmi hverju,
og aft nienn svo kjósi annafthvort ineft lokuftum seftlum efta
opinherlega. En fallist nú ekki þingift á neina af þessunt
kosningaraftferftum, þá mun eg lielzt liverfa til tvöfahlra kosn-
inga; því sú kosníngaraftferft, sem seinast var við höfft, mun
ckki verfta affarasæl.
S. Æelson: Aft því leyti, sem þíngniaftur Húnvetnínga,
er nú settist niftur, talafti um hreppakosníngar, þá get eg ekki
annaft en verift á lians máli, eptir Jieirri rejnslu og þekkíngu,
sem eg her til þeirra, og eg vil hæta Jiví vift, aft liafi kosn-
ingar til þessa þings þótt takast vel, eöa hetur en menn bjugg-
ust vift, þá ætla eg, aft þaft muni vera hreppakosningunum
aft þakka, enda get eg vitnaft um þaft, aft allir þeir, sem eg
til þekkti, lögftu mikla alúð á hreppakosningarnar; því flestir
munu hafa fundift til þess, sern vaka ætti fyrir öllum þeim,
sem lmg leggja á þetta mál, nefnilega, livilik þörf er á Jiví, að
fara sem varlegast, og hafa einliver skynsamleg og eölileg
hönd á kosníngunum. En ekkert liand á þeim er skynsamlegra
og eftlilegra, en aft kjósendur konii saman til þess, aö ráftfæra
sig liver vift annan, og einkum við þá hyggnustu og gætnustu,
og koma sér niftur á því, sem hezt megi fara, svo aft inenn
fari því ekki fram, sem augnabliksáhrif kunna aft ráfta mönn-
um til. Aft öftru leyti get eg ekki mælt fram meft nokkrum
öftrum kosníngum en þeim, sem liver kjósandi tekur persónu-
legan Jiátt i. Eg held aft sönnu, aft tvöfaldar kosníngar séu
áreiftanlegastar, ef aö þær liefftu engar slæniar afleiftíngar, t.
a. m. deyfft fyrir Jijóftstiptun þessari, hvar um eg vil nú ekkert
segja; Jiví eg ætla, aö þaftmál sé ekki enn fullskoftaft. Afþví