Tíðindi frá þjóðfundi íslendinga árið 1851 - 05.07.1851, Blaðsíða 282
278
verzluninni. Mer {>ótti {>nð mjög merkileg atliugasennl fyrrr
{u'ngmannsins úr Skaj>tafells.sý.slu, {>egar liann sagíli, aft nefml-
in Ireffti ekki liaft }>á skoðun, að það mumli efla búsetta kaup-
menn liér, að gefa þeiin lietri kjör en liinuin; {>að væri og
heldur enginn vafi á {>ví, að ef Danir fengju betri kjör en utan-
ríkismenn, J>á mundu utanríkismenn fælast frá, að Inisetja sig
liér, þegar þeir sæju, að {>eir nytu ekki sömu réttinda. Jietta
er nú merkileg atliugasemd að {>ví leyti, sem }>að er auðséð,
að þíngmaðurinn ætlar, að þessi réttindi verði veitt þeim nú-
verandi búsettu kaupmönnum eiiium, en ekki þeim, sem híng-
að komi að og hér verði búsettir seinna meir. Jað er eins og
þíngmaðurinn skoði réttindi þessi likt og óðalsrétt, sem verði
að gánga í erfðir, að minnsta kosti meðal danskra og islenzkra
kaupmanna, ef liann heldur, að utanríkisnienn njóti þeirra
ekki líka, }>egar }>eir eru orðnir bér búsettir á annað borö.
En mér getur nú ekki betur skilizt, en að þvílík réttindi
yrðu bundin við landiö, eöa vissa staði í landinu, og }>að að
vera búsettur kaiqimaður {>ar, en hvorki við vissa nieim né
vissar ættir, svo aö Jieirra yrði {>á aðnjótandi liver búsettur
kaupmaður á þessum vissu stöðum, livort liann béti Pétur eða
Páll, og livort hann væri frá Dnnmörku eða Englandi, o. s. frv.
B. Jónsson: ^að getur verið, að breytingaratkvaiði riiitt
sé nokkuð ógreinilega orðað, en mér fannst það þó ljóst fyrir mér,
þegar eg sanuli það. Eg lntgði og því til upplýsíngar að skír-
skota til til.sk. 28. des. 1836 § 13; en þegar eg lít til málsins
yfir liöfuð, þá get eg ekki fellt mig við það, að sama gjalil sé
lagt á utanríkismenn og á danska verzlunarmenri; eg álit þvi,
að menn gjörðu réttastí, að halda sama tolli, sem verið Iiefur,
nefnílega 36 skk. og 14 marka gjaldinu, og yrði það liér um
bil 2 rlidd. 68 skk. fyrir liverja lest af vörum, sem fluttar væru
héðan til útlanda, eins og þaöan liíngað, um næstu 5 ár. Jetta
virðist mér sanngjarnt; því nýjar álögur ættu ekki að verða
samfara því frelsi, sem liér er veriö að tala um; og verzlun-
arfrelsið er ekki einúngis í því fólgið, að sem flestir komist að
til verzlunar, beldur að verzlunin gángi sem liaganlegast og
samkvæint innbyrðis réttindum livers eins, og með sem inest-
um jöfriuði yfir höfuö; liið gagnstæöa væri því, að leysa þá liönd-
ina, sem áður var bundin, en nú binda þá, er laus var. Mér finnst
það vera tiltækilegast, að láta tolliiin standa ólireyttan íýrst um
sinn, t. a. m. eins og yfirvöld, já enda löggjafinn, gefa opt út svo