Sveitarstjórnarmál - 01.07.1947, Blaðsíða 33

SVKITARSTJ ÓRNARMÁL
29
ingin til allra launþega, jafnt bókhaldara
í skrifstofu og þjónustustúlku við liiis-
störf sem til sjómanns á hafi úti, svo og
til lærlinga, þótt þeir taki ekki laun.
Undanskildir eru þó launþegar, sem
eingöngu taka vinnu heini til sin eða á
vinnustað, sem þeir sjálfir reka, svo og
þeir, sem taka að sér lausavinnu.
Einnig eru undanskilin börn atvinnu-
rekanda undir 11> ára aldri, kona hans og
foreldrar eða fósturforeldrar. Öllum er
þó heimilt að tryggja sig frjálsri trygg-
ingu með sömu kjörum og þeir, sem
tryggingarskyldir eru.
Um heilsugæzluna get ég verið fáorður.
Heilsugæzlukaflinn, sem kemur til fram-
kvæmda þ. 1. janúar 1948, nær yfir allt
starfssvið sjúkrasamlaganna eins og það
nú er, að viðbættri heilsuverndarstarf-
semi og þeirri þjónustu, sem nú heyrir
undir rikisframfærslu sjúkra manna og
örkumla. Breytingar á réttindum hinna
tryggðu frá því, sem nú er, eru þessar
helzlar: Læknishjálp verður aðeins
greidd að %, en er nú greidd að fullu. Lvf
verða aðeins greidd að liálfu, önnur en
þau Ivf, sem sjúklingi er lífsnauðsyn að
nota eða brýn nauðsyn að nota að stað-
aklri. Slík-lyf greiðast að fullu.
Röntgenskoðun og röntgen- og radium-
lækningar verða greiddar að fullu, en eru
nú aðeins greiddar að lillu leyti. Þá verða
nuddlækningar greiddar eins og önnur
kvknishjálp, og teknar verða upp greiðsl-
ur fyrir tannlækningar, a. m. k. fvrir
unglinga innan 18 ára aldurs.
Gert er ráð fvrir verulegri breylingu á
fyrirkomulagi læknaþjémustunnar. Er
stefnl að því, að hún fari sem mest fram
á lækningastöðvum, þar sem kostur sé
bæði almennrar og sérfræðilegrar læknis-
hjálpar. Heilsuverndina annast heilsu-
verndarstöðvar.
Heilsuverndar- og lækningastöðvar
skal setja á stofn i kaupstöðum og ann-
ars staðar þar, sem lieilbrigðisstjórnin
ákveður.
Þá her að nefna framlag trygginganna
til kæknisvitjunarsjóða.Nemur það 201)000
kr. á ári auk verðlagsuppbótar. Fé jiess-
ara sjóða skal varið til að endurgreiða
75% af óhjákvæmilegum kostnaði við
ferðir lækna til sjúklinga, að undanskild-
um fyrstu 10 km, og 75% af óhjákvæmi-
legum kostnaði við flutning sjúklings í
sjúkrahús.
Fyrir jiessi hlunnindi, sem nú hafa
verið rakin, eiga hinir tryggðu að greiða
iðgjöld, sem nema sem næst 30% af því,
sem áætlað er, að trvggingarnar muni
kosta.
Upphæð iðgjaldanna er sein hér segir,
miðað við fulla framkvæmd laganna og
vísitölu 300 (í svigum iðgjöldin eins og
þau verða 1947, vegna liess að heilsu-
gæzlukaflinn kemur ekki til framkvæmda
])að ár, enda greiðast sjúkrasamlagsgjöld
það ár):
A 1. verðlagssvæði: Á 2. verðlsv.:
Kvæntir karlar 540 kr. (380) 414 kr. (300)
ólcvæntir 432— (340) 324— (270)
Ógiftar konur 324 — (250) 252 (200)
Iðgjöld j)essi þykja sjálfsagt há, en j)ó
er ])að nú svo, að ca. 70% af því, sem
tryggingarnar kosta, er fengið á annan
hátt en með beinum iðgjöldum.
Sýslumenn og bæjarfógetar innheimla
iðgjöldin (í Reykjavík tollstjóri og lög-
reglustjórar í Iveflavík og Rolungavik).
Iðgjöldin verða innheimt í tvennu lagi,
fyrri hlulinn um áramót, samhliða af-
hendingu tryggingarskírteina, en síðari
hlutinn á manntalsþingi. Ætlunin var
að hafa mánaðarlega innheimtu i kaup-
stöðunum, eins og tíðkast hjá sjúkrasam-
lögunum, en innheimtumenn hafa mæll
mjög á móti því og telja það algerlega
ósamrýmanlegt því innheimtukerfi, sem
fyrir er hjá þeim.
Vangreiðslur iðgjalda varða réttinda-
missi. Þetta gildir skilyrðislaust að því er
snertir sjúkrahjálp og sjúkradagpeninga,
og má þá fella niður réttindin mánuði
eftir gjalddaga. Aðrar bætur er heimilt,
en ekki skylt, að lækka um allt að sama
luindraðshluta og vangreidd iðgjöld nema