Sveitarstjórnarmál - 01.07.1947, Blaðsíða 32

28
SVElTAItST.T ÓRNARMÁl-
stjórnarráðsauglýsingu, að barnsmeðlög
skuli alis staðar á landinu vera jafnhá
barnalífeyri, eins og hann er ákveðinn í
tryggingalögunum. - Þegar Trygginga-
stofnunin greiðir slíkan barnalífeyri, á
hún endurkröfu á hendur barnsföður,
svo og á hendur dvalarsveit móður eða
framfærslusveit föður.
Fjölskyldubætur eru áætlaðar 4.3 millj.
1947. Þessar bætur eru greiddar foreldr-
um, sem hai'a á framfæri sínu 4 börn eða
fleiri, án tillits til efnahags. Nema bæt-
urnar 1200 kr. á ári á 1. verðlagssvæði og
900 kr. á öðru verðlagssvæði fyrir hvert
barn innan 10 ára, sem er umfram 3 í
fjölskyldunni.
Ekkjubætur eru áætlaðar lýa millj.
1947.
Hver sú kona, sem verður ekkja innan
07 ára aldurs, á rétt á bótum, 600 kr. á
mánuði í 3 mánuði eftir lát mannsins og
]>ar að auki 450 kr. á mánuði í 9 mánuði
i viðbót, ef hún hefur börn á framfæri
sinu innan 16 ára. - Sé konan orðin 50
ára, þegar lnin verður ekkja eða hættir
að taka barnalífeyri, á hún auk þess rétt
á nokkrum lífeyri, en hann er mjög mis-
hár eftir aldri konunnar, og einnig skal
taka tillil lil fjárhagsástæðna liennar við
ákvörðun bótanna. Sama rétt á ógift
móðir, ef hún er orðin 50 ára, er hún
hættir að taka barnalífeyri. Ekkjubætur
eru jafnháar á 1. og 2. verðlagssvæði.
Fæðingarstyrkur er áællaður 2.6 millj.
1947.
Minnsti styrkur er 600 kr. við hverja
fæðingu, en stundi móðirin vinnu utan
heimilis, er styrkurinn 1500 krónur, ef
hún missir kaups i 3 mánuði, 1% mánuð
fyrir og 1% mánuð eftir barnsburð. —
Auk stvrksins verður Ijósmóðurhjálp
greidd, þegar ákvæðin um heilsugæzlu
koma lil framkvæmda, en styrk vegna
Ijósmóðurhjálpar greiða sjúkrasamlög
nú.
Sjúkrabætur (öðru nafni sjúkradagpen-
ingar) greiðast frá og með 1. júlí 1947 og
eru áætlaðar 3 millj. kr. á þvi ári. Sjúkra-
bætur eru frá 12—18 kr. á dag eftir verð-
lagssvæðum og eftir því, hvort um heim-
ilisfeður er að ræða eða ekki. - Bæturn-
ar eru því aðeins greiddár, að hinn sjúki
hafi orðið fyrir tekjumissi vegna veik-
inda, svo mikliun, að hann sé ekki fær
um að vinna sér inn 25% meira en dag-
peningum nemur, og' mega aldrei fara
fram úr % af þeim tekjum, sem binn
sjúki hefur misst vegna veikindanna.
Launþegar fá dagpeninga frá og með
11. veikindadegi, en aðrir frá og með 6.
sjúkraviku. Þó geta framleiðendur með
vissum skilyrðum sætt sömu reglum og
launþegar, ef atvinnurekstur þeirra hvilir
aðallega á eigin vinnu.
Utan kaupstaða og kauptúna, þar sem
læknar starfa, gildir sú sérregla, að dag-
peningar eru ekki greiddir nema hinn
sjúki liggi í sjúkrahúsi eða hafi verið
rúmfastur. Heimilt er að víkja frá
þessu, ef sannað er, að hinn sjúki hafi
orðið að taka mann i þjónustu sina vegna
sjúkleikans.
Sá munur, sem gerður er á rétti manna
til dagpeninga, eftir því hvar þeir búa,
hefur sætt allmikilli gagnrýni, en lil
grundvallar honum liggja veigamiklar á-
stæður. Brýna nauðsyn ber til að hafa
nákvæml eftirlit með heilsufari og
vinnuhæfni þeirra, sem dagpeninga njóta,
til þess að fyrirbyggja misnotkun. lltan
þeirra staða, þar sem læknar hafa aðsel-
ur, er slíkt eftirlit mjög erfitt í fram-
kvæind, og þótti því óhjákvæmilegt að
setja strangari skilyrði fyrir bótaréttin-
um þar, sem svo stendur á.
Slysabætur eru áætlaðar 3 milljónir
1947.
Um slysabætur gilda i öllum meginat-
riðum sömu reglur og eftir núgildandi al-
þýðutryggingalögum, og get ég þvi leitt
bjá mér að tala um þær.
Aftur á móti verður svið slysatrygging-
arinnar miklu víðtækara eftir nýju lög-
unum en áður var. Eftir alþýðutrygginga-
lögunum voru ekki slysatryggðir aðrir
en sjómenn, verkamenn og iðnaðarmenn,
sem unnu við nánar tiltekirt störf.
Eftir nýju lögunum nær slysatrygg-