Milli mála - 01.01.2011, Qupperneq 220

220
þeir hafa jafnvel alltaf einhverjar efasemdir en ekki þá vitneskju sem
játningin felur í sér, og sem okkur er um megn að ímynda okkur.
Greifanum af Tende hafði ætíð þótt kona sín afar elskuleg og
þótt hann hefði ekki elskað hana hafði hann alltaf litið svo á að hún
verðskuldaði meiri virðingu en allar aðrar konur. Þess vegna var
hann í senn ofsareiður og furðu lostinn og í þessum tilfinningum
báðum fann hann gegn vilja sínum enn til sársauka sem átti upptök
í ást hans.
Hann hafði viðdvöl í húsi sem varð á vegi hans og þar eyddi hann
nokkrum dögum, kvalinn og aumur, eins og hægt er að ímynda sér.
Fyrst sóttu á hann allar þær hugsanir sem eðlilegt er að komi upp í
huga manns við þessar aðstæður; hann hugsaði um það eitt að binda
enda á ævi konu sinnar en dauðsfall prinsins af Navarre og La Lande,
sem hann vissi strax að var trúnaðarmaðurinn, dró úr ofsanum.
Hann efaðist ekki um að kona sín hafði sagt honum satt og rétt frá
þegar hún sagði að enginn hefði haft grun um sambandið; hann dró
þá ályktun að brúðkaup prinsins af Navarre gæti hafa blekkt alla úr
því að það blekkti hann sjálfan. Eftir að hafa fengið í hendur jafn
mikilvægt sönnunargagn og bréfið dró vissan um að öllum væri
ókunnugt um ógæfu hans úr sársaukanum. Hins vegar sveið honum
undan því hvernig og hversu illa hann hafði verið svikinn og hefnd-
in var honum efst í huga. Hann hugsaði samt sem áður að ef hann
byndi enda á líf konu sinnar og í ljós kæmi að hún væri með barni
kæmust menn hæglega að hinu sanna. Þar sem honum var sérlega
annt um orðspor sitt tók hann þá ákvörðun sem síst gat flekkað það
og afréð að láta ekkert í ljós. Með þetta í huga sendi hann aðals mann
til greifynjunnar af Tende með eftirfarandi orðsendingu:
Á þessari stundu er löngunin til að koma í veg fyrir að skömm mín
verði öllum ljós hefndarþorstanum yfirsterkari; ég mun seinna gera
upp hug minn varðandi smánarleg örlög yðar. Hagið yður eins og þér
hefðuð ætíð verið það sem þér áttuð að vera.
Greifynjan gladdist þegar hún fékk þessi skilaboð; hún bjóst við að
finna þar dauðadóm og þegar hún sá að eiginmaður hennar féllst á
að hún afhjúpaði ástand sitt fann hún vel að skömmin er sterkust
allra ástríðna. Hún fylltist einskonar ró þar sem hún taldi fullvíst að
GREIFYNJAN AF TENDE