Læknablaðið - 15.01.2003, Page 75

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 33
Rauðhært barn og von á öðru
Rauðhærða barnið
Hjón af japönsku bergi brotin eignuðust dóttur með
rautt hár. Manninum var sérstaklega brugðið við fæð-
inguna og bað um að fá að hitta fæðingarlækninn.
„Ég veit varla hvaðan á mig stendur veðrið og ég er í
miklu uppnámi. Konan mín var að eignast dóttur sem
er rauðhærð. Það getur ekki verið að ég sé pabbinn.“
„Hvaða vitleysa,“ sagði læknirinn. „Þú og konan
þín eruð bæði með svart hár, en einhvern tímann á ár-
um áður hefur einhver forfaðir ykkar blandað rauðu
hári við fjölskyldugenin."
„Heyrðu nú læknir, þú verður að tala í alvöru. Þú
veist að báðar ættir okkur eru austurlenskar út í gegn
eins langt aftur í tímann og hægt er að rekja.“
„Nú já,“ sagði læknirinn. „Leyfðu mér þá að
spyrja hversu oft hafið þið hjónin samfarir?"
„Ég hef unnið geysilega mikið undanfarið ár. Ætli
ég hafi ekki sofið hjá konunni minni svona einu sinni
til tvisvar í mánuði.“
„Sko, þarna hefur þú svarið,“ sagði læknirinn.
„Þetta er ryð, minn kæri, þetta er bara ryð.“
Engar lappir
Maður kom til geðlæknis. „Ég er í vandræðum. f
hvert skipti sem ég ætla að fara að sofa finnst mér
einhver vera undir rúminu mínu. Þegar ég skríð svo
undir rúmið finnst mér einhver liggja ofan á því.
Læknir, þú verður að hjálpa mér.“
„Það ætti að vera hægt að hjálpa þér en til þess
þarftu að koma til mín á stofuna þrisvar í viku næstu
tvö árin.“ „Og hvað tekurðu fyrir það?“ „Þrjúþúsund
krónur fyrir viðtalið,“ sagði læknirinn. „Það er hell-
ings peningur," sagði maðurinn. „Það er best að ég
hugsi málið og láti þig svo vita.“
Sex mánuðum seinna hittust geðlæknirinn og mað-
urinn á götu. „Af hverju komstu ekki aftur til mín?“
spurði læknirinn. „Blessaður vertu, mér fannst þú allt-
of dýr. Svo sagði frændi minn mér að saga lappirnar
undan rúminu, sem ég og gerði og nú sofna ég án vand-
kvæða og sef eins og engill.“
Umbun
Sukk
„Er það satt að þú reykir átta til tíu vindla á dag?“
„Já, það er satt.“
„Er það satt að þú drekkir fimm viskísjússa á
dag?“
„Já, það er satt.“
„Er það satt að þú sért umvafinn ungu, íturvöxnu
kvenfólki eins og í gamla daga?“
„Já, það er satt.“
„Hvað segir læknirinn þinn við þessu?“
„Læknirinn minn náði ekki að lifa jafnlengi og ég.“
Fyrsta barn
Læknir á vakt á fæðingardeildinni var að ræða við
unga, verðandi móður, sem komin var til að fæða.
„Er þetta fyrsta barnið þitt?“ spurði læknirinn.
„Já,” svaraði konan af mikilli stillingu.
„Finnur þú fyrir samdrætti eða þrýstingi?“
„Nei.“
„Finnur þú fyrir einhverjum óþægindum?"
„Nei.“
Læknirinn varð mjög undrandi. „Þú verður að fyrir-
gefa þótt ég spyrji, en hvers vegna komslu til okkar á
fæðingardeildina í dag?“
„Nú, það er í dag sem ég á von á mér.“
í góðu formi
„Þú ert alveg ótrúlega vel á þig kominn,“ sagði lækn-
irinn við eldri herra sem kominn var í árlegt eftirlit.
„Hvað ertu nú aftur gamall, Jón minn?“
„Ég er sjötíuog átta ára,” svaraði Jón.
„Hvernig ferðu að því að halda þér svona vel? Þú
lítur út eins og sextugur."
„Þegar við hjónin giftum okkur fyrir fimmtíu og
tveimur árum gerðum við samkomulag um að í hvert
skipti sem okkur yrði sundurorða þá færi konan inn í
eldhús til að ná sér niður og ég færi út úr húsi þangað
til hún jafnaði sig.“
„Það er gaman að heyra hvemig þig hafið leyst
málin, en hvernig skýrir það þessa góðu heilsu þína?“
„Ég hef varið mestum hluta ævi minnar í útivist."
Bjarni Jónasson
bjarni.jonasson
@gb.hgst.is
„Læknir, ég fæ seint fullþakkað þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig. Hvernig get ég endurgoldið
þér?“
„í peningum.“
Læknablaðið 2003/89 75