Breiðholtsblaðið - 01.04.2009, Qupperneq 10

10 Breiðholtsblaðið APRÍL 2009
Bernskuminningar úr Breiðholtinu
Hera Björk Þór halls dótt ir, tón list ar mað ur og söng kona rifj ar æsk una í Breið holt inu upp að þessu sinni.
Hera er að góðu kunn fyr ir söng fer il sinn. Hún tók þátt í keppni um að flytja Evr ó visjón lag Dana í keppn­
inni sem fram fer í Moskvu í ár og hafn aði í öðru sæti. Hera á ekki langt að sækja söng hæfi leika sína því
móð ir henn ar er Hjör dís Geirs dótt ir, söng kona og um tíma for mað ur stjórn ar Kórs Selja kirkju. Fað ir Heru
er Þór hall ur Geirs son, fyrr um bif reiða stjóri og síð ar banka starfs mað ur.
Ég er Breið hylt ing ur. Ég bjó
reynd ar í Vest manna eyj um í nok­
kra mán uði á fyrstu árum ævi
minn ar en kom svo til baka. Ég
var í Breið holt inu al veg frá um
tveggja ára aldri og þar til að ég
fór að heim an. Ég er núm er tvö af
fjór um systk in um. Ég á eldri syst­
ir. Hún er sjö árum eldri og svo
tvo yngri bræð ur. Ég er frekj an í
hóp un um og ákvað bara sjálf að
taka það hlut verk að mér. Ég hef
alltaf ver ið svo lít ið ákveð in og
þurft að ná mínu fram. Það var
rík ara í mér þeg ar ég var lít il því
nú er ég að eins far in að ró ast.
Þótt bræð ur mín ir séu yngri þá
urðu þeir fljót lega rúm lega höfð­
inu hærri en ég. Ég hafði ekk ert í
þá nema rétt fyrstu árin og eft ir
það þurfti ég að fara að lúta í lægra
haldi. Ég komst því fljótt upp á lag
með að rök ræða við þá og fá þá inn
á mína línu þyrfti ég þess með. Það
er erf ið ara með eldri syst ur mína
því hún er sjálf ræðu snill ing ur. Hún
heit ir Þór dís Lóa og er eig andi og
fram kvæmda stjóri PIZZA HUT á
Ís landi og í Finn landi en bræð ur
mín ir heita þeim þjóð legu nöfn um
Giss ur og Geir enda eru þau al geng
í fjöl skyld um beggja for eldra okk ar.
Upp­vöxt­ur­inn­var­
ynd­is­leg­ur
Upp vöxt ur inn var ynd is leg ur. Við
rif umst auð vit að eins og hund ur og
kött ur eins og geng ur og ger ist en
gætt um þess að skaða aldrei hvort
ann að. Við erum öll mikl ir vin ir og
fjöl skyld an er ákaf lega sam rýmd.
Upp vöxt ur inn ein kennd ist kannski
svo lít ið af fjar vist um for eldra okk­
ar. Mamma var að syngja og skem­
mta út um allt og pabbi var rútu bíl­
stjóri á þeim árum. Vinnu tími þeir­
ra var því oft óreglu leg ur. Við höfð­
um mömmu oft ast heima á virk um
dög um en svo hvarf hún um helg ar
og pabbi hvarf með reglu legu milli­
bili eft ir því hvern ig stóð á ferð um.
Við átt um marga góða að. Frænk ur
okk ar og ýms ar barnapí ur sinntu
okk ur krökk un um og eru næst um
hluti af fjöl skyld unni í dag. Við köll­
um þau bara frænd ur og frænk ur
hvort sem þau eru skyld okk ur eða
ekki. “Tan te” hug tak ið var í fullu
gildi á okk ar heim ili. Ég fékk líka að
upp lifa að fara í sveit og ég held að
þetta upp eldi hafi auk ið á sjálf stæði
manns og sjálfs bjarg ar við leitni. Við
erum öll ágæt lega mennt uð, til tölu­
lega laus við vanda mál og að ég
held bara nokk uð vel úr garði gerð.
Gutta­vís­ur­í­
Breið­holts­strætó
Ég held að við séum bæði skap­
mik il og skap góð. Við erum öll með
nokk urt skap en höf um einnig not­
ið þess að vera já kvæð og höf um
þró að með okk ur víð sýni sem mér
finnst vera svo skemmti leg fyr ir
mína fjöl skyldu. All ir hlut ir voru
rædd ir og til lykta leidd ir. Kannski
er þessi víð sýni til kom in vegna
þess hversu vel sést til allra átta
úr Fló an um það an sem mamma
er ætt uð. Og svo er pabbi frá stað
sem heit ir Víð ar en fór í eyði um
1960 og er efst í Reykja dal áður
en far ið er upp á Mý vatns heið ina.
Þannig að þetta helst allt í hend ur
við um hverf ið. Já – það er stór og
góð fjöl skylda á bak við mig sem
styð ur við mig sama hvað ég er að
gera í þessu söng konu hlut verki og
tón list ar iðk un. Þetta er tón list ar­
fjöl skylda og við get um öll sung ið
þótt ég sé sú eina af okk ur systkin­
un um sem hef lagt þetta fyr ir mig
sem at vinnu. Þetta byrj aði snemma
hjá mér. Ég man ekki eft ir öðru en
að ég hafi ætl að að verða söng kona
og ég held að ég hafi aldrei ætl að
að verða neitt ann að. Ég fór í taug­
arn ar á eldri syst ur minni. Hún var
að skríða inn á gelgj una en ég var
þriggja til fjög urra ára. Við vor um
í strætó og ég söng há stöf um. Ég
kunni Gutta vís ur að ég held bæði
aft ur á bak og áfram og söng þær
í Breið holts strætó. “Gutti aldrei
gegn ir þessu – grett ir sig og bara
hlær” hljóm aði um all an strætó­
inn úr barka fjögra ára krakka sem
túlk aði tón list ina með glæsi brag að
sögn við staddra.
Skóla­gang­an­í­
Breið­holt­inu
Skóla gang an fór fram í Breið holt­
inu eins og ann að í upp eldi mínu.
Ég fór fyrst í Breið holts skóla og
í Öldusels skóla þeg ar ég var sjö
ára. Síð an tók FB við. Það kom
aldrei ann að til greina. Ég var eins
og prinsessa. Pabbi skutl aði mér
í skól ann. Hann dró mig út þeg ar
ég var í leti tán ings ins og ekki að
nenna að mæta. Hann var þá hætt­
ur á rút unni og far inn að starfa í
banka. Við erum öll búin að vera
í FB nema pabbi. Mamma líka. En
kannski kem ur að því að við send­
um hann þang að. Aldrei að vita
hvað ger ist þeg ar hann hætt ir að
vinna. Það eru svo stór spurn inga­
merki í banka geir an um. Kannski
fer hann bara í FB á næsta ári.
Leit­aði­að­hin­um­eina­tóni
Þótt ég byrj aði að syngja þeg ar
ég upp götv aði að ég hefði munn og
rödd og hafi ver ið alæta á tón list
frá bernsku þá hóf ég ekki eig in legt
söng nám fyrr en þeg ar ég var 17
ára. Ég hent ist dá lít ið á milli tón list­
ar skóla í nokk ur ár leit andi að hin­
um eina sanna tóni sem mér fannst
að ég væri ekki al veg að finna – alla
vega ekki inn an veggja skól ans. Ég
fann hann mun bet ur í bíln um og í
sturt unni en í kennslu stund un um.
Ég veit ekki hvaða galdr ar voru þar
að verki en hann bara hvarf þeg ar
ég var í skól an um. Þetta varð til
þess að ég fékk nóg og fór í ægi­
leg an mót þróa og ákvað að hætta
þessu þeg ar ég átti eft ir eitt stig
til þess að ljúka öll um átta stig un­
um. Þá lá leið in norð ur í land þar
sem ég fór í nám í rekstr ar fræði
við Há skól ann á Ak ur eyri. Það átti
ekki alls kosta við mig þótt ég lærði
ým is legt á því. Ég lærði alla vega
tungu mál ið þannig að ég skil frétt­
irn ar í dag sem flest ar snú ast um
efna hags mál og ég lærði líka að eins
að reka sjálfa mig. Ég kláraði þetta
nám ekki en hélt til Kaup manna­
hafn ar þar sem ég snéri mér að
söngn um að nýju. Þar hitti ég fyr­
ir mann eskju að nafni Catherine
Sadol in sem bauð mér að koma í
skól ann til sín. Ég fann þenn an tón
sem ég hafði alltaf ver ið að leita
að og þá varð ekki aft ur snú ið. Ég
lauk fjög urra ára námi hjá henni
og er að vinna í dag sem radd þjálf­
ari. Ég bý enn í tveim ur lönd um en
ég sé fyr ir mér að ég muni verða
meira hér heima á næst unni. Ég
hef því að eins ver ið að end ur taka
leik for eldra minna með okk ur með
mín börn. Pabbi þeirra og for eldr ar
mín ir hafa kom ið mik ið að upp eldi
þeirra og ég held líka að það sé
börn um mik il vægt að fá að kynn ast
öfum sín um og ömm um.
Breið­holt­ið­var­
æv­in­týra­heim­ur
Ef ég horfi aft urá bak til ár anna
sem ég var að al ast upp þá finnst
mér þetta hafa ver ið æð is leg ur
tími. Breið holt ið var æv in týra heim­
ur. Það var frá bært að búa í Blöndu­
bakk an um. Um hverf ið var svo vel
hann að og vernd að. Skemmti legt
hvern ig Bakk arn ir eru byggð ir.
Stutt að skott ast nið ur í Indíána­
dal og við stál umst nú oft ar en við
mátt um. Við vor um bara fimm ára
og fannst að við hefð um al ger lega
stjórn á þessu. Við böð uð um okk­
ur í ánni og vor um ekk ert að spá í
hætt ur heims ins. Þeg ar við flutt um
í Selja hverf ið þá tóku enda laus ar
ný bygg ing ar á móti manni. Hverf­
ið var stút fullt af stil löns um og
við vor um hang andi eins og apar í
trjám utan á ný bygg ing un um. Mað­
ur steig og sett ist á ófáa nagla og
fékk þá upp í ilj arn ar og rasskinn­
arn ar. Þetta kost aði plástra við og
við og yng ir bróð ir minn var svo
dug leg ur við þetta að ef áskrift ar­
kort hefðu ver ið til hefði hann ver ið
kom inn með eitt slíkt að Slysa varð­
stof unni. Haus inn á hon um myndi
líta út eins og lend ing ar pall ur fyr ir
geim verð ur ef hann væri rak að ur.
Hann var enda laust að steypa sér
á haus inn. En þetta gerði hon um
ekk ert til því hann er bæði klár og
flott ur strák ur í dag. Anda poll ur inn
var gott leik svæði og aðaldrullu­
poll ur inn okk ar. Hann var að eins
vatns meiri þá en nú og þar synt­
um við og busl uð um á sumr in. Við
vor um ekk ert að spá í hvort það
mætti. Við gerð um það bara og svo
skaut uð um við þar á vet urna. Dal­
ur inn við Öldusels skóla var heilt
æv in týri út af fyr ir sig. Ég man eft­
ir að við vin kon urn ar fór um með
tjöld og tjöld uð um þar. Og svo var
læk ur inn og við systk in in kom um
oft ast renn andi blaut heim. Svo var
líka sport hjá okk ur að skríða inn
í rör ið sem ligg ur upp frá daln um
í gegn um tjörn ina og upp í mýr ina
við Selja skóla og fylgja því þannig
að við kom um upp rétt hjá skól an­
um. Við trúð um því að þar mynd­
um við rekast á for ynj ur og kannski
risarott ur. Þetta var svona kvik­
mynda heim ur og mik ið æv in týri
þang að til rör inu var lok að með
grind og ég man að dag ur inn sem
grind in kom var sorg ar dag ur. Ég
skil í dag hvers vegna mamma var
orð in pirruð á okk ur því þvotta vél­
in stopp aði ekk ert. Þetta frá bæra
um hverfi sá til þess að við kom um
skítug og afar sjald an þurr heim.
Hera­Björk,­Giss­ur­og­Geir
Þeg ar við vor um orð in stærri
fór um við nið ur í dal eins og það
var kall að en það var Kópa vogs dal­
ur inn þar sem Smára lind in og Sala­
hverf ið eru í dag. Þang að fór um við
með tjöld og skemmt um okk ur mik­
ið sam an krakk ar úr Öldusels skóla
og stund um komu líka krakk ar úr
Selja skóla. Allt þetta svæði var leik­
svæði okk ar krakk anna og stund­
um fór um við í dags ferð ir í lakk rís­
verk smiðj una sem var þarna. Þar
feng um við heila poka af lakk rís
fyr ir nokkra hund rað kalla sem við
átum á leið inni heim og svo hófust
lang ar kló sett ferð ir. Þarna var líka
yf ir gef ið hús eða eyði býli þar sem
búið var að brjóta all ar rúð ur og
við köll uð um drauga hús ið. Sum­
ir strák arn ir áttu orð ið litl ar skell­
inöðr ur og mað ur fékk að prófa
þær í sand hól un um. Við veidd um
líka síli í lækj un um sem við kom um
með heim í haug um og þau lágu á
tröpp un um þar til lykt in var orð inn
al veg óbæri leg. Ég man hana enn
þá. Hún var ekki góð en vek ur engu
að síð ur upp skemmti leg ar minn­
ing ar um þess ar veiði ferð ir. Ein­
hvern veg inn þá voru aldrei hafð­
ar nein ar áhyggj ur af þessu flakki
okk ar og úti lífi. Við skil uð um okk­
ar alltaf heim. Mamma hafði líka
sitt lag á að láta okk ur vita af því
hvenær það væri tíma bært. Hún
hef ur alltaf ver ið radd sterk og hún
fór bara út á tröpp ur. Hún var eig­
in lega búin að gera lag við þetta og
svo hljóm aði “Hera Björk, Giss ur
og Geir – kom inn tími til að koma
heim” af tröpp un um. Hvar sem við
vor um stödd í hverf inu þá komust
við ekki hjá því að heyra þetta.
Breið­holt­ið­var­æv­in­týra­heim­ur
Söngkona í fullum skrúða.
Um það bil sem ég byrjaði að
syngja í strætó. Ákveðin í að verða söngkona.
Ekki alveg að koma úr læknum
en á þeim árum.