Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.01.1971, Side 183

Skírnir - 01.01.1971, Side 183
SKÍRNIR RITDÓMAR 181 Svipaða aSferð notar Jakobína í sögunni Nýr Jónas í hinni nýju bók sinni, Sjö vindur gráar. Hér nær höfundur þó engan veginn þeim áhrifum, sem hún nær í fyrrgreindri sögu, og veldur þar mestu, að hvorki tungutak né svið- setning er nægilega trúverðugt, til þess að það megni að skapa það ósamræmi stíls og tilgangs, sem skopstælingin hlýtur að byggjast á. Hins vegar beitir hún háði og skopi í gagnrýni- og ádeiluskyni með mun meiri árangri í tveim öðrum sögum bókarinnar, sem eru jafnframt þær lengstu, og heita Elías Elíasson, og Mammon í gættinni. Báðar sögurnar eru skrifaðar í hefð- bundnu formi raunsæissagna, háðið og skopið óaðskiljanlegur þáttur persónu- lýsinga og atburðarásar, og því ekki nema einn hluti þeirrar heildarmyndar, sem höfundur dregur upp til að opna augu okkar fyrir mannlegum breyzkleika og fákænsku, en mikilvægur þáttur eftir sem áður. Og þá einkum í sögunni um Elías. Sagan Mammon í gættinni segir frá happdrættisvinningi og áhrifum hans á vinningshafann, Ragnhildi gömlu Jónsdóttur, svo og vini hennar og ættingja, sem flestir hverjir hafa ekki sinnt henni áratugum saman fyrr en nú, er þeir þyrpast að sjúkrabeði hennar í von um ávinning. Sagan greinir frá tortryggni og togstreitu, sem ágirnd og óvæntur gróði valda, og hinn beizki sannleikur sögunnar er sá, að bilið milli afskiptaleysis náungans annars vegar og einstæð- ingsskapar hins vegar, var ekki brúað af mannlegum hlýhug og skilningi, heldur peningum. Það er því í sjálfri atburðarásinni, sem napurt háð ádeilu- höfundarins birtist. Persónulýsingamar eru hins vegar dregnar upp af meiri samúð; ættingjarnir gjalda að vísu atburðarásarinnar, og innan hennar verða þeir margir hverjir hlægilegir fyrir breyzkleika sinn, en á hinn bóginn fá þeir nokkra uppreisn æru í sögulok fyrir skilning og umburðarlyndi gömlu kon- unnar. I sögunni Elías Elíasson fer meira fyrir kímni og skopi en háði bæði í atburðarásinni sjálfri og persónulýsingum. Óhöpp mörg og slys hafa hent á bæ einum, svo að ekki virðist einleikið, og er bóndanum nýlátnum, kennt um, enda hefur hann raunar viðurkennt brek sín bæði í draumum ekkjunnar og á miðilsfundi fyrir sunnan. Ekkjan biður sóknarprest sinn og andlega sinnaða vinkonu sína úr Reykjavík ásjár, og hafin er kostuleg bænarstund á heimil- inu, sem hefur þann tvíeina tilgang að kveða niður draug og biðja fyrir sálu- hjálp látins manns. Bænarstundin sjálf er í ætt við kunnugt skopminni úr síð- ari tíma bókmenntum, skopstælingu miðilsfunda, og eitt sér væri það því tæp- ast efni í frumlega sögu eða ádeilu, en með persónusköpun ekkjunnar hefur Jakobína gætt þetta minni fersku lífi og nýrri vídd. í huga ekkjunnar bland- ast trúarhugmyndir í einn kostulegan hrærigraut: fom draugatrú, álfa- og huldufólkstrú, spíritismi og upprisutrú kristindómsins virðast hvert um sig skipa jafnmikið rúm. Þetta er látið uppi bæði í einstökum atvikum og sam- tölum: „Huldufólk er líklega hér á Brekku eins og annars staðar, þó við höfum ekkert samband haft við það, sem ekki er von, jafn gersamlega óupp- lýst fólk í andlegum efnum og við erum. Nema þessi litla kristindómsfræðsla, sem maður fékk_______“ (bls. 29). Þegar hugað er vel að, þá á þjóðtrúin þó enn sterkari ítök í hugarheimi ekkjunnar en kristindómurinn. Þrátt fyrir ný-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182
Side 183
Side 184
Side 185
Side 186
Side 187
Side 188
Side 189
Side 190
Side 191
Side 192
Side 193
Side 194
Side 195
Side 196
Side 197
Side 198
Side 199
Side 200
Side 201
Side 202
Side 203
Side 204
Side 205
Side 206
Side 207
Side 208
Side 209
Side 210
Side 211
Side 212
Side 213
Side 214
Side 215
Side 216
Side 217
Side 218
Side 219
Side 220
Side 221
Side 222
Side 223
Side 224
Side 225
Side 226
Side 227
Side 228

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.