Skagfirðingabók - 01.01.1996, Blaðsíða 192
SKAGFIRÐINGABÓK
utan og dettur með fullt fángið inn fyrir þrepskjöldinn.
„Það er fas á þér núna, Guðrún," s[eigi] eg.12 Hún gégnir
eingu og reynir ekki til að standa upp. Jeg kém til henn-
ar og finn að hún er í öngviti. Eg hleyp inn, bið konu
mína að koma með Ijós og flýta sér. Þegar við komum,
er hún röknuð við og s[eigir]: „Guði sé lof, að eg fæ að
sjá manneskjur." „Eitthvað hefurðu séð þá núna annars
kyns,“ s[eigi] eg. En hún svaraði því ekki. Eg hafði óræk
merki þess, að hún var (sem menn í þeirri meiníng kalla
so) skyggn. Marg- já margopt bað eg hana að seigja mér,
hvað hún hefði séð, en fekk það ei. Hún bað mig so
innilfega] að lofa sér að gleyma því. En af því eg hótaði
henni, að eg skyldi þrástagast á, fékk eg það um síðir
með því móti að seigja það eingum. Nú er eg laus við
loforðið. Hún er dáin fyrir nokkrum árum.
Hennar sögn var þessi:
„Þegar eg var að enda við að taka þvottana (hún hafði
breiðt þá á leiðin í kirkjugarðinum) sá eg einhvurja flugsu
líða lágt og hægt hérna yfir Suðurvellinum og stefndi
híngað. Jeg stóð við og vildi vita hvað það væri — mér til
ólukku -. Þetta kom so inn í garðinn og settist á leiði
skammt frá mér. Það var tvennt. Annað var í karlmanns
mynd, með ógnarlfega] ómyndarlegan haus, og hafði
heldur að kalla klær, eins og örn, held<u>r en höndur.
12 Ómögulegt virðist að segja til um með fullri vissu, hver var sú Guðrún
vinnukona, sem hér er vitnað til, þar sem kirkjubækur Reynistaðarklausturs-
prestakalls brunnu allar hjá séra Árna Björnssyni prófasti á Sauðárkróki með
húsi hans árið 1898 ([Jón Þorkelsson]: Skrá um skjöl og bœkur í Landsskjala-
safninu t Reykjavík., II. Skjalasöfn klerkdómsins, Reykjavík 1905, bls. 123).
Á það skal þó bent, að í aðalmanntalinu 1801 er á Reynistað vinnukona að
nafni Guðrún Sigurðardóttir (Manntal 1801. Norður- og Austuramt, Reykja-
vík 1980, bls. 96), sem hafði áður verið búandi á nokkrum stöðum í nágrenn-
ínu með manni sínum, Eyjólfi Gunnlaugssyni (Jarða- og búendatal, 1. hefti,
Reykjavík 1950, bls. 64, 66, 74 og 2. hefti, Reykjavík 1952, bls. 109).
190